Canon RP: system dla bogatych albo lubiących przejściówki. Żegnam, będę tęsknił

Na łamach AntyWeb wielokrotnie wspominałem już o moich amatorskich perypetiach fotograficznych. Najpierw przy okazji wrażeń z użytkowania Viltrox 85 mm. Kilka dni temu podzieliłem się też swoimi rozterkami przy okazji informowaniu, że obiektywy producenta znikają z oferty RF i tracę nadzieję na jakiekolwiek tanie alternatywy dla nowego systemu Canon. Planując kilkudniowy wyjazd, od polskiego oddziału Canon wypożyczyłem dwa obiektywy - nowiutki, pachnący świeżością, 24-70 f/2.8 RF oraz nieco starszy — drugiej generacji 70-200 f/2.8. I z obu korzystało mi się przemiło, ale były to już moje ostatnie chwile z własnym aparatem Canon.

Pożegnałem aparat z rozmachem, korzystając z dwóch fantastycznych obiektywów

70-200 z założenia nie jest dobrym reprezentantem w kwestiach ergonomii. To po prostu wielki, ciężki, obiektyw. Dołączony do niewielkich rozmiarów aparaciku - robi jeszcze większe wrażenie. A kiedy trzeba go przepuścić przez adapter, całość robi się jeszcze bardziej kuriozalna. Zobaczcie sami.

No ale wiedziały gały co brały - jako że chciałbym takie szkło kiedyś mieć we własnej kolekcji, z przyjemnością wybrałem się z nim na spacer i... nie ukrywam, byłem bardzo pozytywnie zaskoczony tym jak działa. Szybko, sprawnie, celnie, bezproblemowo — oczywiście na ile pozwala mu też puszka, która nie jest profesjonalnym sprzętem z najwyższej półki — i nie była nim też w czasie swojej premiery. To kolejny ze stary obiektywów z jakiego korzystałem przez adapter (wcześniej była jeszcze m.in. Sigma 105mm, najtańsza, klasyczna, pięćdziesiątka i kilka innych rozmaitości) — i jak cała reszta, problemów technicznie rzecz biorąc nie było żadnych. No, poza tym, który miałem z samym faktem dodatkowego przedmiotu który niezbędny jest do działania obiektywu, kilkuset gramów więcej w całej konstrukcji — no i wydłużenia aparatu o kolejne centymetry. Wiedziałem już, że inwestując w kolejne obiektywy, najzwyczajniej w świecie zostają mi RF — bo nie chcę półśrodków, a sam tak właśnie traktowałem przejściówkę. Oto kilka przykładowych kadrów ustrzelonych podczas wspomnianego spaceru.

No bo właśnie, 24-70 f/2.8 RF to szkło, które kupiło mnie od wejścia. Jakością obrazka, uniwersalnością, właściwie... wszystkim czym tylko się dało (w portfolio Canona bardziej to już urzekło mnie tylko RF 28-70mm f/2L, pomijając jego wagę ;). Nie bez powodu to właśnie te obiektywy są podawane jako najbardziej uniwersalne i są jednymi z niewielu, których fotografowie zawsze potrzebują. Taki trochę szwajcarski scyzoryk. Minus? Jest jeden - cena. W oficjalnym sklepie Canona kosztuje 11 289,99 zł. A tańszych alternatyw (z AF i bez adapterów) brak. I tak jak ostatnio wspominałem - uważam, że jeżeli dla kogoś to narzędzie pracy, to cena jest jak najbardziej w porządku (zresztą u konkurencji FE 24-70mm F2.8 gm II jest ponad 100 zł droższy, to taki rodzaj produktów). Z perspektywy hobbysty-amatora jest ona dla mnie dość wysoka, a brak tańszych alternatyw (przez które trzeba godzić się na rozmaite kompromisy, wiadomo) — nie do zaakceptowania.

Czytaj dalej poniżej

Chciałbym mieć znowu te telefony. To już nie wróci... Jakub Szczęsny

Polski jest zbyt trudny dla Google. Głośniki wciąż bez naszego języka Jakub Szczęsny

Ostatnie dni z Canonem i tymi dwoma szkłami utwierdziły mnie tylko w przekonaniu, że chciałbym wyłącznie obiektywów bez przejściówek. A te są najzwyczajniej w świecie drogie — i nic nie wskazuje na to, by w najbliższym czasie coś miało się w temacie zmienić. Dlatego przestałem się łudzić i przeskoczyłem do systemu konkurencji. W mojej opinii — na produkt znacznie mniej przyjazny użytkownikowi, ale dzięki kilkuset obiektywom do wyboru — bardziej łaskawy  kieszeni takich użytkowników jak ja. Sony Alfa 7 III może nie jest najnowszym sprzętem na rynku, ale technicznie rzecz biorąc jest wciąż lepszy niż EOS RP, a skompletowanie szklarni będzie po prostu tańsze. A co ciekawe - nawet 24-70 f/2.8 Sigmy jest dla niego o 100 złotych tańsze w oficjalnym sklepie producenta, niż wariant pod (stare) Canony. Za rozwiązaniami poprzednika już tęsknię, ale nie można mieć ciastka i zjeść ciastka. Nowe Canony są systemem dla bogatych, albo tych, którym adaptery nie wadzą. Czyli nie dla mnie (i nie dla mnie).