Technologia zamknięta w szafie. Dlatego nie ufam projektom edukacyjnym

W piątek pisałem o współpracy Samsunga i Centrum Nauki Kopernik, której owocem jest ORBIUM – pakiet technologicznych  pomocy naukowych, które mają zachęcić uczniów do kreatywnego wykorzystania tabletu w nauce. Gdy tak słuchałem wypowiedzi prelegentów na konferencji prasowej, przypomniały mi się czasy mojej edukacji szkolnej – wtedy też technologia miała zmieniać życie uczniów i nauczycieli, ale kończyło się tylko na pięknych słowach. Mam nadzieję, że z projektem Szkoła z technologią będzie inaczej

Technologia zamknięta w szafie – dosłownie

Z polskim systemem edukacji jest trochę jak z polską opieką zdrowotną. System nie działa, jest przestarzały, niewydolny, odporny na innowacje i co najgorsze, torpedowany przez mentalność niektórych jego przedstawicieli.

Pamiętam, że gdy brałem udział w dniach otwartych, stojąc przed wyborem szkoły średniej, jedna z placówek kusiła odwiedzających uczniów salami informatycznymi, pełnymi iMaców. Dla chłopca z niewielkiej, prowincjonalnej placówki – na dodatek od dziecka zainteresowanego technologią – było to jak odkrycie nowego świata. „To jest to” – pomyślałem, niemal przekonany to wyboru właśnie tej szkoły. Mój entuzjazm szybko wyparował po tym jak jeden ze starszych uczniów, wykorzystany jako żywy element marketingowy, powiedział mi w kuluarach, że ta sala jest tylko na pokaz. Nie mogłem uwierzyć w to, że dzieciaki na co dzień pracują na dużo gorszych komputerach z Windowsem, a iMaki są zamykane pod klucz i pokazywane tylko wtedy, go szkoła jest wizytowana podczas dni otwartych. Powód? Zbyt drogie, wy wystawiać je na ryzyko uszkodzenia przez krnąbrnych nastolatków.

Podobny szok przeżyłem na studiach, kiedy to w jednej z dolnośląskich uczeni otwarto wspaniałą – i zapewne bardzo drogą – pracownie do digitalizacji starodruków. Jako student kierunku, który w programie nauczania przerabiał między innymi tematykę starych i nowych mediów (w tym także kwestie digitalizacji), mocno liczyłem na możliwość skorzystania z zaawansowanych skanerów, ale do końca mojego pobytu na uczelni nie miałem takiej okazji. Na otwarciu była telewizja, były lokalne władze i przedstawiciele oświaty, ale po tej medialnej szopce pracownia została zamknięta i z tego co pamiętam, dopuszczano tam tylko wybranych wykładowców.

Czytaj dalej poniżej

Duolingo odpaliło petardę, tylko jeden kraj się na to nie zgodził Bartosz Gabiś

Microsoft idzie po użytkowników Apple. Do boju wystawia jedną aplikację Piotr Kurek

Niedawno z mojego bliskiego otoczenia doszły mnie słuchy o zakupie przez jedną ze szkół w moich rodzinnych okolicach drukarek 3D, które – podobnie jak w przypadku powyższych historii – są urządzeniami ekskluzywnymi, w które szkoła zainwestowała nie po to, by realnie podnieść poziom kształcenia uczniów i dać im szansę nabycia praktycznych umiejętności, a po to, by zwiększyć teoretyczną atrakcyjność placówki w rankingach i móc sprzętem chwalić się przy okazji wizyty kuratora oświaty lub innych „ważnych” osobistości. Wszystkie te przypadki wywołują u mnie dużo negatywnych emocji.

Przestańmy czepiać się dzieci – zmieńmy mentalność grona pedagogicznego

Nigdy nie uda nam się wyprowadzić polskiego szkolnictwa na prostą i zmodernizować go na modłę standardów XXI wieku, jeśli nie skończymy z pragmatycznym „nie ruszaj, bo zepsujesz”. Nie chcę generalizować, bo sam poznałem wielu nauczycieli, tryskających entuzjazmem, pomysłowością i chęcią zmian, ale faktem jest to, że w wielu polskich placówkach wciąż pierwsze skrzypce grają pracownicy starej daty i starej szkoły, którzy nie tylko nie wykazują postawy prorozwojowej, ale też próby zwiększenia technologią atrakcyjności nauki aktywnie hamują.

To właśnie ta szkodliwa postawa, objawiająca się zawziętym odrzucaniem zmian i toksyczna mentalność, pchająca do stawiania młodych, ambitnych uczniów w roli nieodpowiedzialnych dzieciaków sprawia, że nieco wątpię w powodzenie ORBIUM – szczególnie w wiejskich i małomiasteczkowy placówkach. Chce się mylić, ale obawiam się, że pojawią się przypadki, w których tablet i dedykowane mu pomoce naukowe będą lądować pod kluczem, bo nauczyciele albo nie będą potrafili wykorzystać potencjału tych urządzeń, albo uparcie nie będą chcieli zaakceptować tego, ze tablet i smartfon może uczyć lepiej niż kreda, tablica i podręcznik – oby tak się nie stało, bo Samsung ma kilka naprawę fajnych pomysłów. Konieczne jest też uwierzenie w to, że młode pokolenia naprawdę chcą (i potrafią!) używać tych urządzeń w celach rozwojowych – szczególnie w dobie galopującej sztucznej inteligencji, dzięki której nauka jest przyjemniejsza niż kiedykolwiek wcześniej.

Stock image from Depositphotos