Choć Mars dzisiaj jest pustynią z cienką atmosferą i ekstremalnymi warunkami, badania sugerują, że miliardy lat temu mógł być miejscem względnie stabilnym, mokrym i przyjaznym dla form życia. To odkrycie może pomóc nie tylko w lepszym zrozumieniu ewolucji Marsa, ale też w przyszłych misjach poszukujących biosygnatur.
Nowe badania geologiczne ujawniają, że Mars w odległej przeszłości mógł być znacznie bardziej przyjazny dla życia, niż wcześniej sądzono. Grube, bogate w minerały warstwy gliny, które pokrywają niektóre obszary Czerwonej Planety, mogą być dowodem na długotrwałe istnienie ciepłego i wilgotnego klimatu oraz stabilnych warunków środowiskowych, podobnych do tych, które na Ziemi sprzyjały powstawaniu życia.
Zespół naukowców z Uniwersytetu Teksańskiego pod kierownictwem Rhianny Moore i Tima Goudge, przeanalizował 150 formacji glinianych, wykorzystując dane z sondy Mars Reconnaissance Orbiter. Wyniki badania, opublikowanego w czasopiśmie Nature Astronomy, wskazują, że te struktury powstały około 3,7 miliarda lat temu, czyli w czasie, gdy Mars był znacznie cieplejszy i wilgotniejszy niż dziś.
Gliny na Ziemi powstają wyłącznie w obecności wody, a ich grube nagromadzenie najczęściej występuje w wilgotnym klimacie z niewielką erozją mechaniczną. Podobną zależność badacze zaobserwowali na Marsie. Gliniaste formacje występują głównie w nisko położonych rejonach, w pobliżu starożytnych jezior, lecz z dala od dawnych dolin rzecznych. To oznacza, że powstawały w warunkach sprzyjających długotrwałym przemianom chemicznym, ale bez silnej erozji fizycznej, która mogłaby zniszczyć świeżo uformowane warstwy.
Te obszary były bardzo stabilne, z dużą ilością wody, ale bez wyraźnych przemieszczeń tektonicznych. To właśnie taka stabilność mogła umożliwić długotrwałe istnienie środowisk przyjaznych dla życia.
— Skomentowała Rhianna Moore, jedna z autorek badania.
Badacze zwracają uwagę, że na Ziemi minerały węglanowe, takie jak wapień, powstają w wyniku reakcji skał z wodą i dwutlenkiem węgla, co prowadzi do długoterminowego pochłaniania CO₂ i stabilizacji klimatu. Jednak Mars, pozbawiony aktywności tektonicznej, nie posiada mechanizmu eksponującego nowe warstwy skał do tego rodzaju reakcji. To prowadzi do niedoboru węglanów na planecie – zjawiska, które od dawna intrygowało naukowców.
Możliwe, że gliny odegrały w tym procesie znaczącą rolę. Absorbując wodę i wiążąc kationy, mogły uniemożliwić ich interakcję ze skałami, a tym samym zablokować powstawanie węglanów.
Grafika: NASA/JPL-Caltech
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
