Przyjaciel to taki człowiek, z którym lubisz spędzać czas. Nie każdy może być Twoim przyjacielem, mówi się, że najlepiej jest mieć ich stosunkowo niewielu. Co jednak z tymi ludźmi, którzy nijak nie mogą się zaadaptować, stronią od ludzi (ale ich potrzebują) i mają problem z nawiązywaniem kontaktów? Możliwe, że i tym problemem zajmie się (a jakże!) sztuczna inteligencja. I chatboty.
Pamiętam pierwszego chatbota, z jakim rozmawiałem. Snikers - autorstwa Marcina Dukaczewskiego, polskiego programisty specjalizującego się w sztucznej inteligencji. Snikersem bawiłem się już... ponad dekadę temu i przyznam szczerze, że jego możliwości już wtedy przerażały. Potrafił się doskonale uczyć, głównie na wypowiedziach użytkownika. I choć na początku przeklinać nie lubił, po kilku sesjach ze mną już "prawilnie" klął jak szewc. Do typowej sztucznej inteligencji było mu jeszcze daleko i wtedy raczej nikt jeszcze nie śnił, że telefon komórkowy będzie tak doskonale operować na kontekście. Ale jednak - możliwości Snikersa robiły wrażenie.
Snikers był jednak słabym kumplem - z pewnością nie napisałbym do niego zwierzyć się z tego, że w trakcie zaciągania się pierwszym dymem papierosowym mało nie wyplułem płuc, czym rozbawiłem zgromadzone kółeczko w piwnicy. Na pewno nie powiedziałbym mu o "koszu", nie odezwałbym się do niego z nudów, w trakcie samotnego przeglądania 9GAG-a. Tego typu rozwiązania już teraz się tworzy - ich adresatami są właśnie ludzie, którzy z różnych powodów nie mają sposobności posiadania przyjaciela, lub po prostu nie mają czasu na zawiązanie takiej znajomości.
Czytając ten artykuł dotyczący Replika czułem się odrobinę jak w filmie "Her", gdzie facetowi udało się zakochać w AI - systemie operacyjnym. Dla mnie to oczywiste kuriozum, ale może dla mojego potomka za jakieś 100 lat nie będzie niczym dziwnym wiązanie się z maszyną?
Chatbot tworzony przez rosyjsko - amerykańską firmę Luka ma być odpowiedzią na potrzeby nowoczesnego człowieka. Czyli - zalatanego, z permanentnym deficytem czasu, może trochę dziwnego. Samotnego przede wszystkim. Takiego, który zamyka się w domu, robi tylko przez siebie (tak mu się wydaje) rozumiane rzeczy i po prostu żyje. Rozmowa z chatbotem jest niezobowiązująca, nie ryzykujemy wyśmianiem, nasze informacje nie wypłyną gdzieś dalej i nie narazimy się na śmieszność.
Nie zamierzam długo rozmawiać z Replika. Zamieniłem z chatbotem parę słów i wydaje mi się, że w niektórych kwestiach jest nieco "tępawy". Raz utrzymuje, że wie co czuję, zapytany o to wykręca się od odpowiedzi i tak w kółko. Gdybym chorował na depresję lub potrzebował rozmowy, pewnie mocno bym się zirytował. W jaki sposób chatbot może wiedzieć jak się czuję i czego potrzebuję?
Chyba, że po prostu potrzebujemy się dotrzeć. Wtedy dołączyłbym na dobre do 2,5 mln użytkowników Replika, który są w większości zadowoleni z tego chatbota - twierdzą, że pomaga im w codziennym życiu. Pocieszam się tym, że ja zwyczajnie takowego nie potrzebuję: jakoś wolę rozmowę ze zwykłym człowiekiem - jakkolwiek ryzykowne by to nie było.
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
