Jeżeli nigdy nie grałeś w Dynasty Warriors ta premiera to najlepszy moment by spróbować - recenzja

Dynasty Warriors: Origins budził spore emocje już od pierwszych zapowiedzi. Dla wielu fanów to szansa na powrót do korzeni słynnej serii musou – konwencji zrodzonej z japońskiej wrażliwości na intensywne, zręcznościowe starcia i heroiczne czyny. Z jednej strony mamy markę z wieloletnią tradycją i ukształtowaną bazą fanów, z drugiej zaś głosy krytyki pod adresem pewnej stagnacji, recyklingu pomysłów i nie do końca udanych eksperymentów. „Origins” stara się wyważyć balans między starym a nowym, łącząc charakterystyczne elementy musou z odświeżającymi rozwiązaniami i fabularną głębią, która ma wciągnąć także osoby mniej obeznane z historią Trzech Królestw.

Historia Trzech Królestw opowiedziana na nowo

Podstawą scenariusza nadal są wydarzenia z epoki Trzech Królestw, tak jak w większości odsłon serii. „Origins” opowiada o czasach upadku dynastii Han i zamieszaniu politycznym, które prowadzi do powstania trzech konkurencyjnych państw: Shu, Wei i Wu. Twórcy deklarowali, że chcą przedstawić historię w sposób bardziej filmowy i podkreślić ludzki aspekt konfliktu, a nie tylko same spektakularne bitwy. W praktyce oznacza to dłuższe przerywniki filmowe i poszerzone dialogi między bohaterami. Są one nawet miejscami zaskakująco dobrze zrealizowane — postaciom towarzyszy więcej emocji, a sama akcja bywa poprowadzona w rytmie, który przypomina momentami klasyczne filmy wuxia. Mamy tu do czynienia z surową opowieścią o honorze, zdradzie i politycznych intrygach, jednak w konwencji mocno przerysowanej i podanej w charakterystycznym stylu: wszystko jest tutaj hiperbolą, zarówno na płaszczyźnie konfliktów, jak i wyczynów poszczególnych bohaterów. Dzięki temu fabuła nabiera lekko komiksowego rozmachu, co może się podobać.

Całość zajmie nam ok. 25-35 godzin, przy czym na pewnym etapie fabuła się rozwarstwia i musimy wybrać, którą stronę obierzemy. Na szczęście gra po zakończeniu zabawy pozwala nam łatwo wrócić do tego momentu i poznać pozostałe dwie ścieżki fabularne, które momentami się dość istotnie różnią między sobą.

Czytaj dalej poniżej

Recenzja Fairy Tail 2. Gra dla fanów (i tylko dla nich...) Błażej Wojciechowski

Samuraj, kot i duch w poklatkowej platformówce 2D w konwencji horroru? Brzmi nieźle, ale... Tomasz Popielarczyk

W odróżnieniu od poprzednich odsłon, mamy tutaj do dyspozycji właściwie jedną postać – tajemniczego wędrowca, należącego do jeszcze bardziej nieodgadnionej organizacji mającej na celu wprowadzenie ładu na świecie. Jest to oczywiście postać fikcyjna, a jej wprowadzenie (oraz cały motyw związany z utratą pamięci) jest doskonałym narzędziem do przybliżenia historii oraz bohaterów nowym graczom, którzy dotąd nie mieli styczności z serią.

Rozgrywka odbywa się dwutorowo. Przemierzamy izometryczną mapę świata, podróżując od prowincji do prowizji. Odwiedzamy miasta, posterunki, twierdze (oczywiście do nich nie wchodzimy), zbieramy materiały, a docierając do wskazanych punktów, bierzemy udział w kolejnych starciach.

Ta sama, dobra młócka

Trzon rozgrywki nie zmienia się od lat: wcielasz się w wojownika obdarzonego niemal boskimi mocami bojowymi i wyrzynasz w pień setki przeciwników, wykonując efektowne kombinacje ciosów. W Origins dochodzi kilka istotnych nowości, choć mechanicznie jest to wciąż rasowy musou, nastawiony na dynamiczne starcia z oszałamiającą liczbą wrogów na ekranie. Poza klasycznymi uderzeniami lekkimi i silnymi, mamy teraz bardziej rozbudowany system kontr i uników. Gra nagradza graczy, którzy potrafią w odpowiednich momentach sparować atak wroga, a następnie uderzyć z całą mocą. Ta zmiana, choć subtelna, sprawia, że walka staje się nieco bardziej taktyczna i wymaga większej uwagi niż dawniej. Większa liczba ataków specjalnych i wprowadzenie krótkich sekwencji QTE (Quick Time Events) w kluczowych walkach z bossami sprawiają, że gra nabiera większej głębi — przynajmniej na tle poprzednich odsłon.

Same starcia nie stanowią tutaj większej rewolucji, choć twórcy zadbali o szereg usprawnień. Przede wszystkim pola bitew są teraz nieco bogatsze o nowe elementy interaktywne i „znajdźki”. Wprowadzono też system krótkich i szybkich potyczek, które losowo pojawiają się na mapie świata w nieskończoność – gra pozwala zatem na solidny grind (a nawet na niego naciska, bo kolejne misje fabularne wymagają zdobycia określonego poziomu postaci).

Czuć tutaj też ulepszenia w sztucznej inteligencji przeciwników. Szeregowi wojacy nadal pełnią głównie rolę „mięsa armatniego” i wypełniają ekran, ale oficerowie i bossowie zdecydowanie są bardziej wymagający. Mają większy repertuar ataków, próbują flankować gracza, a niekiedy nawet samodzielnie wzmacniają swoje oddziały. Nie jest to rewolucja, a raczej kilka usprawnień, które w połączeniu dają odczucie delikatnie bardziej dynamicznej i wymagającej walki.

Koniec końców Dynasty Warriors: Origins finalnie jednak zjada swój własny ogon, bo po jakimś czasie do gry wkrada się monotonia. Bitwy zazwyczaj wymagają od nas wykonania tych samych, powtarzalnych zadań, a więc eliminujemy dowódców przeciwnika, zdobywamy posterunki, przebijamy się przez wrogie armie i tak w kółko. Szkoda, że zabrakło tutaj większego zróżnicowania.

Do dyspozycji nie oddano nam tak obszernej liczby broni jak w poprzednich częściach. Ograniczono się jedynie do 9 typów. Przy czym miłym akcentem jest możliwość przełączania się między nimi w czasie rzeczywistym. Do tego oczywiście dochodzi cała masa ataków specjalnych i kombosów, z czego wiele z nich odblokowujemy w miarę zdobywania kolejnych poziomów – a to oczywiście wymaga używania danego oręża w starciach.

Naszego bohatera będziemy „ulepszać” za pomocą punktów umiejętności, które zainwestujemy w różne drzewka rozwoju. Nie zabrakło też prostego craftingu związanego z diamentami i stosunkowo prostej mechaniki ekwipunku, która właściwie sprowadza się do wymiany słabszych na coraz to mocniejsze przedmioty.

Ładniej niż zwykle

Grafika w Dynasty Warriors: Origins to mieszanka udanych tekstur, ładnych efektów cząsteczkowych i przyjemnych dla oka modeli postaci z elementami, które potrafią wyglądać na nieco przestarzałe. Widać, że twórcy sporo uwagi poświęcili sylwetkom głównych bohaterów i ich bogato zdobionym strojom. Jeśli ktoś czerpie przyjemność z oglądania detali, takich jak połyskujące zbroje czy powiewające na wietrze szaty, będzie zadowolony. Jednocześnie pewne elementy otoczenia, takie jak roślinność czy odległe tła, bywają dość kanciaste i niezbyt wysokiej jakości. Produkcja radzi sobie jednak z płynnością nawet przy dziesiątkach (a w kluczowych momentach setkach) wrogów na ekranie, co jest imponujące.

Ścieżka dźwiękowa łączy klasyczne, epickie motywy orkiestrowe z rockowym zacięciem i tradycyjnymi, dalekowschodnimi wstawkami. Choć w dużej mierze jest to miła dla ucha mieszanka, czasem można odnieść wrażenie, że powtarzalność pewnych motywów jest zbyt duża. Z kolei odgłosy walki, szczęk oręża i krzyki wrogów prezentują się solidnie — czuć w nich moc, a potężne ataki Musou mają odpowiednią oprawę audio, dzięki której każde uderzenie zdaje się miażdżyć wszystko na swojej drodze. Głosy postaci, jak przystało na musou, bywają miejscami przerysowane, ale akurat w tym gatunku to bardziej zaleta niż wada.

Dynasty Warriors dla nowych i starych?

Czy Dynasty Warriors: Origins to powrót do formy, na który liczyli weterani, a jednocześnie gra zachęcająca nowych odbiorców do wejścia w świat musou? Moim zdaniem — poniekąd tak. Jest to solidne odświeżenie serii, które wprowadza garść usprawnień i kilka sympatycznych nowości w obrębie rozgrywki, przy czym nie zrywa z esencją cyklu: spektakularnym, arcade’owym rozwałkowywaniem tysięcy wrogów. Fabuła oferuje przyzwoitą porcję epickich momentów, choć nie uniknięto spłycenia niektórych wątków i dialogów. Gra może wydać się wciąż monotonna dla osób, które nie mają w sobie zamiłowania do intensywnej i powtarzalnej młócki.

Jeśli akceptujesz konwencję "jednoosobowej armii", a satysfakcję czerpiesz z efektownych sekwencji walk, Origins powinno przypaść ci do gustu. Jeżeli jednak odrzuca cię idea ubijania setek przeciwników w kolejnych, podobnych do siebie misjach, nie ma tutaj wystarczająco dużo innowacji, by zmienić twoje nastawienie.