Pierwszy komputer, Atari 65 XE, dostał pod choinkę...
Tak wszyscy, przy każdej możliwej okazji, zachwalamy serwisy streamingujące filmy, seriale i muzykę. Sam to robię, bo dostęp do treści jeszcze nigdy nie był tak łatwy i tani. Niestety często czuję się przytłoczony ilością materiałów i zamiast się z nimi zapoznać, idę robić coś innego.
Część młodszych czytelników Antyweba na pewno wie co to kaseta VHS, ale nie pamięta osiedlowych wypożyczalni - a jeśli nawet, to raczej w kontekście płyt DVD, które zastąpiły tam magnetyczne nośniki. Takie wypożyczenie było wręcz rytuałem. Najpierw trzeba było mocno zastanowić się jaki dzień będzie najlepszy. W poniedziałek nie, bo pewnie dużo lekcji, bardziej środek tygodnia. Piątek też tak sobie, bo w sobotę trzeba oddać. No i ta sobota była idealna - w niedzielę wypożyczalnia zamknięta, więc film leżał w domu do poniedziałku, co oznaczało przynajmniej dwa seanse dzień po dniu. Ale znowu cena trochę wyższa (przynajmniej u mnie), bo weekend i kaseta dłużej poza lokalem. No i dochodziło jeszcze to, że przecież większość myślała tak samo, więc w sobotę najlepiej było przyjść o odpowiedniej godzinie - gdy ci z piątku oddali już film, a ci szykujący się na sobotę jeszcze go nie wzięli. Ileż to razy wyszedłem zniesmaczony, bo nie było już kasety z filmem, na którego obejrzeniu mocno mi zależało. A dziś? Pyk, włączone. Ma to swoje uroki, ale gdzieś zniknął ten cały rytuał i nastawianie się na oglądanie konkretnego hitu. I tak, trochę mi tego brakuje.
Na pewno są wśród Was osoby, które mają czas i siłę pochłaniać treści tonami. Weekend z 50 odcinkami serialu to nie problem, przesłuchanie 50 płyt w dwa dni również. I trochę Wam zazdroszczę, bo mi nie udaje się znaleźć tyle wolnego czasu. A każdy z serwisów który subskrybuję wręcz zalewa mnie nowościami. Tu jakieś powiadomienia o nowym serialu w piątek na Netflix, tu informacja co dodano do HBO Go. A i jeszcze radar premier na Spotify (wciąż działa tak sobie) podpowiadający, że są nowe wydawnictwa z gatunków muzycznych, którymi się interesuję. Z muzyką jest trochę lepiej, bo można coś puścić w drodze do pracy (lub podczas samej pracy), czy choćby na rowerze lub siłowni. Z serialami jest niestety tak, że jak coś wyjdzie w piątek, to może za kilka dni znajdę chwilę czasu - szczególnie, że z poprzedniego (i jeszcze poprzedniego) piątku nie nadrobiłem premier. Czyżbym uważał, że za dużo wartych uwagi treści pojawia się w sieci? Zdecydowanie tak i chyba jeszcze nie do końca wiem jak to wszystko sobie poukładać. Macie jakieś sposoby? Może robicie sobie listę i sztywno się jej trzymacie? Na przykład środa wieczorem - dwa odcinki serialu X. Czwartek film Y, piątek dwie kolejne nowości z serwisów streamingowych? A jeśli tak - to czy to zdaje egzamin?
Kiedy ja wkręcałem się w podziemną muzykę, jedynym dostępem do nowych kaset byli znajomi lub własne zamówienia. A kaset w miesiącu mogłem kupić z kieszonkowego dwie, może trzy - czasem tylko jedną. Do tego dochodziły ze dwie pożyczone i tak przez cały miesiąc słuchałem w kółko tych pięciu nowości plus starsze albumy, które już posiadałem. Dziś jak widzę ile interesujących mnie płyt wychodzi, to mam wrażenie, że tych 5 interesujących albumów pojawia się codziennie. Bo i bardzo, naprawdę bardzo podziemne kapele zaczęły udostępniać swoją muzykę serwisach streamingowych w związku z bardzo prostym mechanizmem publikacji. A nawet jak się tam nie pojawią, to wrzucą płytę na swój Bandcamp lub profil na YouTube. I nawet jak przesłucham, podoba mi się to sam nie wiem czy lepiej poświęcić czas na trzy kolejne przesłuchania by bardziej wkręcić się w krążek, czy włączyć coś nowego.
Teoretycznie jest też taniej, bo za powiedzmy 20 złotych abonamentu Spotify mam do wyboru masę nowych płyt w miesiącu, tyle samo mniej więcej kosztowała kiedyś jedna nowa kaseta. Trochę gorzej jest ze streamingiem wideo, bo ceny są wyższe (HBO Go na przykład drożeje teraz o 5 zł), a nie zawsze tam zaglądam. A potem zaczynacie podliczać wszystkie wydatki na abonamenty i okazuje się, że to łącznie często kilka stówek. I teraz pytanie - czy kupilibyście normalnie w miesiącu płyt i filmów za tyle pieniędzy? Mam wrażenie, że jednostkowe zakupy dokonywane są dużo bardziej rozsądnie niż dodawanie kolejnego abonamentu za 20 złotych miesięcznie.
Kiedy czytam, że dziś jest gorzej niż kiedyś - kompletnie nie rozumiem takiego podejścia. Dostęp do treści jest dziś tani i prosty - to jednak bardzo ogólnikowe stwierdzenie. Trzeba bowiem pamiętać, że żadna usługa streamingowa (choć tu i tak wygrywają te muzyczne) nie jest idealna i nie ma nieskończonej biblioteki. Kiedy więc chcę obejrzeć jakiś film, często nie ma go w streamingu. Czasem oferuje go jakiś serwis VOD, czasem nie ma po prostu opcji obejrzenia go legalnie w Polsce. Wtedy pozostaje szukanie starych płyt DVD - czasem udaje się na Allegro lub OLX, czasem pozostaje tylko import. A to znów kwota podobna do miesiąca abonamentu, a często i większa. No i to uczucie “nie wiem w co ręce włożyć” - tyle dobrego, że kiedy coś się nie spodoba, można po prostu wyłączyć i wybrać coś innego. W czasach kaset VHS takich zwrotów z adnotacją “bo mi się nie podoba” po prostu nie było. Ale i każdą płytę, film czy serial zdecydowanie bardziej szanowaliśmy.
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
