Perełka, tak powinno się odświeżać gry. Recenzujemy Uncharted: Kolekcja Nathana Drake’a

Remastery, czyli odświeżone wersje gier to temat, który wywołuje mnóstwo skrajnych emocji. Z jednej strony fajnie przypomnieć sobie niegdysiejsze hity i zobaczyć jak prezentują się w nowych szatach, z drugiej to tylko „odgrzewany kotlet”, za który trzeba ponownie zapłacić. Ale trafiają się też perełki, takie jak Uncharted: Kolekcja Nathana Drake’a.

Zestaw, który przyszło mi ograć ma tak naprawdę tylko dwie wady - zacznę więc o nich, żeby mieć to z głowy. Nie znajdziemy tu bardzo dobrej Uncharted: Złota Otchłań, która trafiła na Vitę i karcianki Pogoń za fortuną. Brak tej drugiej jakoś bym przebolał, jednak obecność pierwszej świadczyłaby o kompletności kolekcji. Drugi przytyk to całkowity brak trybów sieciowych. Może w oryginalnych wersjach nie były one przełomowe, ale chętnie postrzelałbym w odświeżonym Uncharted 1 i 2. Skoro minusy mamy już za sobą, mogę ze spokojnym sercem przejść do tej przyjemniejszej części.

Kilkadziesiąt godzin zabawy

W skład Uncharted: Kolekcja Nathana Drake’a wchodzą trzy gry. Jedynka, dwójka i trójka, czyli odpowiednio Fortuna Drake’a, Pośród złodziei i Oszustwo Drake’a. Pierwsza odsłona może nie rzucała na kolana, ale dwie kolejne były bez wątpienia ogromnymi hitami w swoim czasie i dziś wspomina się je jako jedne z najlepszych gier minionej generacji konsol. Otrzymujemy więc smakowity zestaw, który wystarczy na przynajmniej kilkadziesiąt godzin zabawy. Dzięki niemu zobaczycie też jak przez te kilka lat zmieniał się sposób tworzenia gier i jak dojrzewała sama seria Uncharted. Dopiero w takim zestawieniu widać jak mocno rozwinęli się twórcy serii - Naughty Dog.

1 / 12

Co nowego?

Remaster to nie remake, nie ma więc mowy o zmianie zasad rozgrywki czy historii. Odpowiedzialne za odświeżenie serii Bluepoint Games to jednak specjaliści w odgrzewaniu kotletów, nie poszli więc na łatwiznę podbijając jedynie rozdzielczość do 1080p i podkręcając animację do 60 klatek. Trudno jednak przejść obok tych zmian obojętnie. Wszystkie trzy gry zyskują wizualnie, a więcej fps-ów zmienia komfort płynący z rozgrywki - podobnie jak w przypadku sprawdzanego przeze mnie jakiś czas temu God of War III Remastered.

Czytaj dalej poniżej

Monitoring bez kabli prostszy nie będzie. Sprawdzamy kamerki Netgear Arlo Tomasz Popielarczyk

Zapraszam Was do pięknego papierowego świata. Recenzja Tearaway Unfolded Paweł Winiarski

Skoro był i czas, i pieniądze na zmiany, postanowiono poprawić kilka rzeczy. Najlepiej widać to w pierwszym Uncharted, który na remasterze skorzystał najwięcej. Tu i ówdzie można spotkać zupełnie nowe tekstury, dzięki czemu produkcja prezentuje się zdecydowanie lepiej. Generalnie jednak wizualne ulepszenia trafiły do wszystkich trzech części i choć zauważycie je dopiero stawiając obok siebie konkretne screeny, na przykład twarz Drake’a wydaje się bardziej „dopieszczona”. Oczywiście wciąż najwięcej daje wyższa rozdzielczość i więcej fps-ów, ale warto odnotować, że nie ograniczono się wyłącznie do podbicia samych parametrów wizualnych. Nie mogę nie wspomnieć też o nowym systemie oświetlenia i cieniowania, a w przypadku Uncharted 1 również lekko zmodyfikowanej mechanice. Ujednolicono ponadto sterowanie we wszystkich odsłonach, przez co przeskok z jednej do drugiej wydaje się być bardziej naturalny.

Skoro o podróżowaniu między poszczególnymi grami mowa, możemy to szybko zrobić zarówno z poziomu menu, jak i bezproblemowo powrócić do wyboru odsłony bezpośrednio z gry. Każda z części dostała również własny, niezależny plik zapisu oraz lekko zmodyfikowane trofea.

Choć testowana przeze mnie wersja nie miała pełnej lokalizacji (jedynie napisy), płyta mając ukazać się w sklepach dostanie polski dubbing. Tu warto wspomnieć, że jedynka w oryginale go nie posiadała - po raz pierwszy usłyszymy więc Jarosława Boberka w debiucie serii. Mówcie co chcecie, śmiejcie się z „cholery”, ale mi polskie głosy z serii Uncharted się podobały i myślę, że warto dać im szansę.

Każda z części otrzymała ponadto specjalny tryb czasowy. Oznacza to, że będziemy mogli uczyć się na pamięć zarówno plansz, jak i rozmieszczenia przeciwników, a następnie wykręcać jak najlepsze wyniki w zaliczaniu poszczególnych fragmentów gry. Dodano modyfikatory, dzięki którym zabawa nabiera dodatkowych rumieńców - tu najbardziej podobały mi się zabawy z grawitacją. Nadmienię ponadto, że oddano w nasze ręce możliwość włączania i wyłączania rozmycia ruchu, co w przy podbijaniu gier do 60 klatek nie jest wcale takie oczywiste.

A przecież można było wszystko zepsuć

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że wrzucając do jednego gara jedną bardzo dobrą i dwie świetne gry, nie da się niczego pokpić. Otóż da się. Kolekcja mogłaby przecież mieć spadki fpsów, przenikanie obiektów, jedynka powtórzyć uciążliwy screen tearing z oryginału. Miałem okazję grać zarówno przed, jak i po premierze w Halo: The Master Chief Collection i choć jestem „die-hard-fanem” serii, nie dostałem produktu, na który czekałem. Coś po prostu nie dograło, gdzieś zabrakło czasu, któryś kod nie dograł. W Kolekcji Uncharted tego nie uświadczycie, wszystko działa i wygląda świetnie, nie do czego się przyczepić. Brawo.

Werdykt

Uncharted: Kolekcja Nathana Drake'a to w tej chwili jedna z najlepszych produkcji na PlayStation 4. Nie jest to tani produkt, ale jego zawartość w pełni uzasadnia wysoką cenę. Trzy świetne produkcje, ulepszone nie tylko pod względem wizualnym, ale również pod kątem rozgrywki - do tego oferujące dodatkowe opcje zabawy. To Remaster przez duże „R” i jednoczesnyie przykład, jak powinno się odświeżać gry. Sięgnijcie po ten tytuł nawet jeśli macie już zaliczone wszystkie trzy części Uncharted. Ja bawiłem się świetnie.