Ile lat ma Słońce? To nie takie proste, jak myślisz!

Asterosejsmologia (w przypadku Słońca właściwie jest heliosejsmologią) zajmuje się badaniem oscylacji gwiazd. Można to porównać do analizowania dźwięków instrumentu muzycznego – drgania wewnątrz gwiazdy powodują niewielkie zmiany w jej jasności, co można wykryć za pomocą instrumentów. Owe zmiany dostarczają informacji o strukturze gwiazdy, umożliwiając naukowcom określenie jej rozmiaru, wieku, składu chemicznego oraz etapu, na którym znajduje się w swoim cyklu życia.

Polecamy na Geekweek: Rozpędzona gwiazda przemierza Drogę Mleczną. Leci jak szalona

Asterosejsmologia ma na swoim koncie niemało osiągnięć, jednak wciąż występują rozbieżności między teorią a obserwacjami. Dotychczas zakładano, że aktywność magnetyczna gwiazd nie ma istotnego wpływu na wyniki badań sejsmicznych. Zespół z Genewy dowiódł jednak, że to założenie jest błędne. Analizując dane zbierane przez 26,5 roku, badacze odkryli, że wiek Słońca, oszacowany na podstawie prawideł heliosejsmologii, zmienia się w zależności od poziomu jego aktywności magnetycznej. W skrócie: na pytanie "ile lat ma Słońce" można w tej sytuacji odpowiedzieć: "to zależy, kiedy je badasz".

Zespół przeanalizował dwa pełne cykle aktywności Słońca, dzieląc dane na mniejsze partie roczne, które pozwoliły na dokładniejszą analizę zmian w takich parametrach jak masa, promień i wiek Słońca. Wyniki te zostały porównane z danymi z dwóch niezależnych źródeł – sieci teleskopów BiSON oraz instrumentu GOLF na satelicie SOHO. We wszystkich przypadkach wiek Słońca był powiązany z aktywnością magnetyczną, co wyraźnie widać w różnicach wynoszących nawet 6% między okresami minimalnej i maksymalnej aktywności słonecznej.

Czytaj dalej poniżej

Fizyka kwantowa w kosmosie. NASA wykonuje kolejny ważny krok Jakub Szczęsny

Osoba z niepełnosprawnością w kosmosie? To nie takie nieprawdopodobne Patryk Łobaza

Co ciekawe, większe wahania odnotowano w cyklu o wyższej aktywności, co sugeruje, że dla bardziej aktywnych gwiazd różnice mogą być jeszcze większe. To szczególnie istotne w kontekście przyszłych misji kosmicznych — m.in. PLATO, które mają na celu badanie innych gwiazd z wysoką precyzją.

Przyszłe projekty kosmiczne będą musiały uwzględniać wpływ aktywności magnetycznej przy analizie właściwości gwiazd. Nieco to komplikuje sprawy, ale jednocześnie otwiera też drzwi dla dalszych badań nad magnetyzmem gwiazd i jego rolą w ich ewolucji. Kolejne sukcesy na tym polu przyczynią się do poszerzenia naszej wiedzy o cyklach aktywności gwiazd i ich wpływie na układy planet.