Afera War Z – a podobno to koncerny lubią doić klientów

Autorem tekstu jest Kamil Ostrowski

Kazus War Z udowadnia, że przeniesienie się ciężaru finansowania z wydawców na graczy i bardziej bezpośredni kontakt twórcy z odbiorcą, wcale nie musi oznaczać tęczy, kwitnących kwiatów i ogólnie pojętego szczęścia. Pomijając już jakość produktu, wokół tego tytułu zrobiło się tyle smrodu, że społeczność graczy z pewnością spojrzy krzywo na następnego dewelopera, który dużo obieca, a przedstawi mało konkretów. Tradycyjna dystrybucja, chociaż ogranicza twórców, ma swoje zalety.

Zaczęło się od popularnej modyfikacji do gry ArmA II. DayZ oferuje graczom możliwość podjęcia stosunkowo realistycznie odwzorowanej próby przetrwania w świecie opanowanym przez zombie. Fanów wirtualnej rozrywki zachęciły elementy do tej pory niespotykane, bądź nie wykorzystywane – mechanika gry była bezlitosna, a jakby tego było mało, wymuszała na graczach wzajemne polowanie na siebie, zdrady i eliminowanie słabszych. DayZ jest równie okrutne, co świat znany z popularnego komiksu i serialu The Walking Dead (które to uniwersum również doczekało się świetnej gry – temat na inny raz).

Czytaj dalej poniżej

Mały mobilny bezprzewodowy głośnik - gra zaskakująco dobrze Grzegorz Marczak

Nowa Oś czasu i wyczekiwana funkcja na Facebooku oraz kolejna wpadka Instagrama Konrad Kozłowski

Kiedy DayZ przeżywało szczyt popularności, nieznane wcześniej studio Hammerpoint Interactive ogłosiło, że od lat pracowali nad grą, o dziwo, przypominającą do złudzenia niezwykle popularne DayZ (którego twórca doczekał się kontaktu od dewelopera odpowiedzialnego za ArmA II i pracuje obecnie nad samodzielną wersją gry). Pojawiło się kilkanaście pobudzających wyobraźnię zrzutów ekranu, parę filmików, a w ekspresowym tempie udostępniona została nawet wersja alfa, do której można było się dostać, zamawiając grę zawczasu.

Szybko okazało się, że modele i silnik gry podebrano z produkcji War Inc., tworzonej przez tych same osoby, ale pod innym szyldem . Od niedawna w sieci krąży też grafika, która dowodzi, że obrazki promujące War Z są kompilacją cudzych dzieł. To nie wygląda na efekt kilkuletniej pracy, przynajmniej dla dewelopera, który zawodowo zajmuje się tworzeniem gier wideo.Trochę naiwnie ja i wiele innych osób złożyliśmy to na karb wstrzemięźliwości Hammerpoint przed odkrywaniem wszystkich kart jednocześnie i chęci dopieszczenia swojego dzieła. Problem w tym, że premiera standalone DayZ tuż za rogiem, może by tak zdążyć przed Świętami?

Ni z tego, ni z owego, na parę dni przed Bożym Narodzeniem, w usłudze dystrybucji cyfrowej Steam pojawia się War Z. Wersja ta opisana została w materiałach prasowych, rozesłanych do rozmaitych redakcji jako „Foundation Release”, czyli w wolnym tłumaczeniu „wydanie fundacyjne”. Krótko mówiąc – zapłać teraz, graj w to co jest, a my mamy więcej kasy, spokój ducha i możemy w spokoju dopieścić swój produkt. Fair enough.

Stop.

Wcale nie fair, bo w karcie produktu na Steamie nie ma słowa o tym, że gra jest niedokończona. Mało tego, w opisie pojawił się szereg funkcjonalności nie istniejących w War Z w ogóle – sugerowanie, że map jest kilka, kiedy w rzeczywistości jest tylko jedna, zawyżanie liczby graczy, którzy jednocześnie mogą bawić się na jednym serwerze, brak informacji o tym, że gra jest wciąż w fazie beta, itp.

Nie miałem pojęcia, jakim cudem WarZ mogło przejść przez proces weryfikacyjny Steama, ani dlaczego za 15$ sprzedaje się w najlepszym przypadku wersję beta, ale pal licho. Najważniejsze pytanie brzmi  - dlaczego nikt nie sprawdził WarZ przed umieszczeniem go w sklepie? Cyfrowa dystrybucja ma tę zaletę, że pozwala na pominięcie kosztów związanych z opłaceniem wydawcy, który w przypadku klasycznej dystrubucji, rozsyła gry do sklepów. O to, żeby produkty w sklepie były pełnowartościowe (co nie znaczy „dobre”) powinno dbać Valve. Do tej pory Steam słynął z solidności, to wydarzenie może solidnie nadszarpnąć jego wizerunek.

Gra została w końcu wycofana ze sprzedaży, ale tłumaczenia Douga Lombardi, szefa marketingu Valve są niezbyt przekonujące. Twierdzi on, że War Z nie przeszło kontroli jakości, bo nie przeprowadza się takowych w przypadku deweloperów, którzy już wydali jakąś grę na Steamie. Tylko że OP Productions, który w karcie produktu widnieje jako wydawca, ma na koncie tylko War Z, podobnie jak deweloper, Hammerpoint Interactive.

W tej idiotycznej sytuacji najzabawniejsza, a może najstraszniejsze, są wypowiedzi menadżera wykonawczego w Hammerpoint Interactive. Najpierw stwierdził on, że informacje dotyczące gry w usłudze Steam zostały źle odczytane, żeby w końcu przyznać, że z premedytacją zostały napisane dwuznacznie, ale nie widzi w tym nic złego, bo uczciwość nie jest najważniejsza, a zadowolenie klienta. Szczególnie rozbrajająca jest jego wypowiedź dotycząca rozmiarów map. Zapytany przez redaktora serwisu Gamespy, dlaczego napisali, że mapy mają od 100 do 400km² odpowiedział, że pierwsza mapa ma ponad 100 kilometrów kwadratowych, czyli wszystko się zgadza. Jest pomiędzy 100 a 400 km².

Huh. Interesujący punkt widzenia.

Ta sytuacja sprawia, że zaczynam się zastanawiać - ile projektów, które zostały przepchnięte przez Kickstartera okaże się fiaskiem i nigdy się nie ukaże? Ile gier, których dostęp do wersji alfa wykupiliśmy, nie spełni pokładanych w nich nadziei, na zawsze pozostając brzydkimi kaczątkami? Cieszymy się, że twórcy gier wideo uniezależniają się od wielkich koncernów, ale ten kij ma dwa końce – brak nadzoru może oznaczać tak swobodę artystyczną, jak i swobodę w kantowaniu klientów.