Choć oficjalna premiera (moment wydania konsumenckiej odsłony) odbędzie się dopiero w październiku, już teraz można zacząć planować przejście na nowy system Microsoftu. Windows 11 wprowadza zmiany wizualne oraz konkretne usprawnienia "pod maską". Dobrze wiedzieć, w jaki sposób go zainstalować oraz skonfigurować.
Windows 11 możecie zainstalować już teraz. Jeżeli maszyny, z których korzystacie na co dzień są Waszymi jedynymi komputerami lub trzymacie na nich bardzo istotne dane i trudno by było przeboleć ewentualną awarię... nie polecamy jego testowania. Natomiast w przypadku, gdy to tylko dodatkowy sprzęt - warto zapoznać się z Windows 11, by tuż przed oficjalną premierą sprawdzić nowe funkcje.
Na co możecie się przygotować? Między innymi na odświeżone Menu Start, poważne zmiany w interfejsie, schematy ułożenia okien na dużych ekranach oraz nowy model zachowania się maszyny w trakcie wielokrotnego podłączania i odłączania dodatkowych ekranów. Windows 11 pod tym kątem zauważalnie się rozwinął i w większości są to zmiany dość rozsądne.
Opcja pierwsza - zainstalowanie Windows 11 poprzez Windows Update. Należy przenieść się do Ustawień oraz opcji uaktualnień, by sprawdzić czy wśród gotowych do zainstalowania poprawek znajduje się Windows 11. System jest jednak udostępniany stopniowo - może się okazać że Twój komputer nie został jeszcze "wybrany" do instalacji nowego OS-u.
Dobrym pomysłem wtedy będzie skorzystania z Windows 11 Installation Assistant. Wystarczy go pobrać i stosować do komunikatów oraz wybrać wariant instalacji. Wszelkie dane, jeżeli będziecie tego chcieli - zostaną zachowane.
Możesz wykorzystać nowy Media Creation Tool do stworzenia bootowalnego USB lub dysku DVD. Najpierw pobierz Media Creation Tool.
Następnie wybierasz wersję systemu (język). Nie zmieniasz ustawienia dotyczącego systemu do zainstalowania, zresztą nie da się tego zrobić. Media Creation Tool dla Windows 11 to kalka z podobnego narzędzia dla Windows 10.
Dalej wybierasz, czy chcesz pobrać plik .ISO z Windows (zapisujesz go i wypalasz lub umieszczasz na kluczu USB (jeżeli nie wiesz jak to zrobić, odnieś się do opcji alternatywnej dla wersji insiderowskiej i analogicznie postąp z tym tym plikiem .ISO!), czy instalujesz system na kluczu USB. Oczekujesz na pobranie systemu oraz umieszczenie go na pendrive'ie (ten musi mieć minimum 8 GB przestrzeni na dane).
Opcja druga (dla osób chcących testować wersje testowe), to zainstalowanie Windows 11 w wersji Insider Preview. Tutaj trzeba zaznaczyć od samego początku: posiadacze tych wersji będą musieli zainstalować "jedenastkę" od nowa, aby otrzymać odsłonę przeznaczoną dla szerszego grona konsumentów: warto więc dobrze rozważyć ten krok przed zdecydowaniem się na testy.
Najpierw musisz zapisać się do programu Windows Insider Program - możesz to zrobić pod tym linkiem. Ewentualnie możesz przejść do: Ustawienia -> Aktualizacje i Zabezpieczenia -> Niejawny program testów -> linkujesz swoje konto Microsoft i przechodzisz do kanału deweloperskiego lub beta. Następnie sprawdź nowe aktualizacje i wśród tych na liście do zainstalowania powinien pojawić się Windows 11.
Opcja alternatywna dla wersji insiderowskiej to pobranie pliku ISO i albo wypalenie go na płycie (kto tak dzisiaj robi...?) lub wykorzystanie programu umieszczającego pliki instalacyjne z .iso na klucz USB. Najpierw, pod tym adresem wybierasz konkretne wydanie (najnowsze są umieszczane najwyżej) oraz jego wersję językową. Następnie otrzymujemy ważny 24 godziny link, skąd pobieramy plik ISO z żądaną odsłoną Windows 11.
Następnie pobieramy program Rufus, który pozwala na sporządzanie instalacyjnych kluczy USB z plików .iso i nie tylko. Uruchamiamy narzędzie i z menu Device wybieramy pendrive'a, na którym chcemy umieścić instalator Windows 11. Dobrze by było, by miał on minimum 16 GB pojemności. Niżej klikamy "SELECT" i wybieramy tam plik .iso z instalatorem Windows 11. Partition scheme ma zostać ustawiony na MBR, a Target system - UEFI. Po tym można kliknąć przycisk START i rozpocząć proces umieszczania plików instalatorze na kluczu USB. Po tym można już w standardowy sposób, w UEFI wywołać klucz USB przed rozruchem z dysku SSD/HDD i rozpocząć instalację Windows 11.
Rufus jest dostępny również w języku polskim.
Wymagania Windows 11 nieco rozczarowały część użytkowników czekających na nową odsłonę "okienek". Okazało się, że do zainstalowania go potrzebny będzie kompatybilny procesor / SoC (lista i program automatycznie sprawdzający zgodność dostępne tutaj), minimum 4 GB pamięci RAM, minimum 64 GB przestrzeni na dane (lepiej mieć więcej na aktualizacje), karta graficzna zgodna z DirectX 12 i WDDM 2.0, program rozruchowy UEFI, wsparcie dla Secure Boot, moduł TPM w wersji 2.0.
Istnieją sposoby na zainstalowanie Windows 11 bez spełniania minimalnych wymagań sprzętowych dla TPM 2.0 oraz Secure Boot, jednak nie są one zalecane ze względu na możliwe problemy oraz możliwość wystąpienia konfliktów w trakcie otrzymywania kolejnych uaktualnień. Microsoft przedstawiał w ostatnim czasie sprzeczne komunikaty odnośnie wymagań sprzętowych - istnieje nawet możliwość, że maszyny które otrzymały nowy OS w system nieuprawniony, w sposób pomijający sprawdzanie minimalnych wymagań, zostaną odcięte od dalszych aktualizacji, również tych bezpieczeństwa. Mamy nadzieję, że do tego nie dojdzie - spowodowałoby to ogromne szanse dla cyberprzestępców wykorzystujących luki.
Jeżeli instalujesz nowy system operacyjny przez Windows Update, proces odbędzie się dokładnie tak, jakbyś instalował aktualizację rozwojową. Tuż po ponownym rozruchu, zobaczysz typowy ekran konfiguracyjny, w którym jeszcze raz zostaniesz poproszony o zgody odnośnie zbierania danych diagnostycznych, wykorzystania pisma odręcznego oraz prywatności. Po przejściu dalej, Twoje konto Microsoft będzie przez chwilę automatycznie konfigurowane i po tym procesie system będzie gotowy do pracy. I to właściwie wszystko - możesz korzystać z Windows 11 dokładnie tak, jak wcześniej korzystałeś z Windows 10.
W przypadku czystej instalacji Windows 11, system operacyjny poprosi Cię o wpisanie danych dotyczących sieci WiFi, jeżeli system nie rozpozna żadnego połączenia za pomocą kabla Ethernet. W dalszych krokach zapyta Cię o dane logowania do konta Microsoft, a jeżeli nie wyrazisz takiej chęci, możesz stworzyć nowe konto lokalne które będzie głównym do obsługi systemu. W dalszych krokach, przy okazji kont Microsoft użytkownik zostanie zapytany o to, czy chce skorzystać z kodu PIN lub Windows Hello, o ile znajduje się w komputerze kamera zgodna z Windows Hello lub czytnik linii papilarnych.
Warto zaznajomić się już na samym początku, o ile macie taką możliwość. Jeżeli macie jakieś inne pytania dotyczące funkcjonowania Windows 11 - przeczytajcie inne nasze teksty, które znajdują się w propozycjach wyświetlających się wewnątrz materiału lub skorzystajcie z sekcji komentarzy. Dajcie znać, jak u Was sprawuje się Windows 11 i życzymy samych bezawaryjnych instalacji!
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
