"Opowieść podręcznej" powraca w tym tygodniu, a 2. sezon jest niewątpliwie jednym z najbardziej wyczekiwanych wśród tegorocznych premier. Wszystkich zaskoczyła dojrzałość i realizacja serialu, który ostatecznie zgarniał nagrody Emmy oraz Złote Globy zostawiając w tyle pewniaków. Drugi sezon już od samego początku pokazuje, że nikt nie ma zamiaru spoczywać na laurach.
Upewnia mnie w tym już pierwsza, pełna skrajnych emocji scena. Jeśli uważaliście, że obok "Opowieści podręcznej" trudno przejść obojętnie, to początkowe kilka minut drugiego sezonu spowoduje, że oczy widzów będą przyklejone do ekranu. Nie będę oczywiście dokładnie zdradzał, co dokładnie się dzieje, ale napomknę, że mamy do czynienia z bezpośrednią kontynuacją wydarzeń z końcówki pierwszej serii i konsekwencjami działań podręcznych.
Dla przypomnienia dodam, że "Opowieść podręcznej" ukazuje niedaleką przyszłość, w której po konstytucji Stanów Zjednoczonych nie ma już śladu. W miejsce tego kraju pojawia się Gilead - państwo oparte o nadinterpretowane zapisy w Starym Testamencie, według których płodne kobiety mają tylko jeden obowiązek: rodzić dzieci. Wędrują od domu do domu, służąc wysoko postawionym rodzinom. W roli surogatek będą występować do końca życia, a każde nieposłuszeństwo jest surowo karane. To jeszcze bardziej motywuje je do podjęcia walki o swoją wolność. Co ważne, nie brakuje sojuszników, którzy w podziemiu starają się im pomóc, ale ich działania są mocno ograniczone. Druga seria kontynuuje te wątki, a rewolucja jest bliżej niż nam się wydaje.
Długo zabierałem się do tego serialu, ale po obejrzeniu pierwszego odcinka w mgnieniu oka nadrobiłem zaległości i błyskawicznie dobrnąłem do końca ostatniego epizodu. "Opowieść podręcznej" to nie tylko świetna historia, która z kartek książki Margaret Atwood została przeniesiona na ekran, ale rewelacyjnie zrealizowana produkcja na najwyższym poziomie. Praca kamery, kadry, muzyka i przede wszystkim gra aktorska budują niezwykle wiarygodny świat, który jednocześnie przeraża i zmusza do dalszego oglądania. W roli głównej fenomenalnie wypada Elizabeth Moss, która w 2. sezonie kontynuuje swoją opowieść.
Ta jest jeszcze bardziej intensywna i pomimo, że początek pierwszego odcinka drugiego sezonu jest najbardziej dynamiczny, to te blisko 50 minut upływa tak szybko, że od razu chciałoby się przejść do kolejnego epizodu. Nie zabrakło bowiem charakterystycznych dla serialu elementów - efekty zwolnionego tempa, kompletnej ciszy uzupełnianej momentami muzyką w tle oraz możliwość usłyszenia myśli June Osborne (Offred), która swoimi komentarzami potrafi nawet umieścić na twarzy widza delikatny uśmiech, co jest ewenementem biorąc pod uwagę okoliczności. Jej słowa pod koniec pierwszej sceny na długo zapiszą mi się w pamięci.
To wszystko nadaje całości takiego smaczku, że konsumpcja każdego odcinka to istna uczta i prawdę mówiąc nie sądziłem, że 2. sezon rozpocznie się z tak wysokiego C. Kilka dni temu skończyłem ponowny seans premierowej serii, dlatego mam możliwość bezpośredniego porównania obydwu debiutów - uwierzcie mi, że "June" jeszcze bardziej chwyta za gardło, aniżeli "Offred". W ogóle samo nazewnictwo odcinków jest w teorii mało istotnych detalem, ale jako puzzel całego obrazu wypada niesamowicie. To powiązanie pomiędzy nimi jest bardzo wymowne i daje pewnego rodzaju satysfakcję widzowi. Przedpremierowo widziałem dwa odcinki i jestem totalnie zaskoczony tym, jak dobrze się prezentują. Oby dalej było jeszcze lepiej, ale by się przekonać, będ
Do upadku reżimu jest nadal stosunkowo daleko i zanim tam dotrzemy czeka nas poważna przeprawa. "Opowieść podręcznej", zrealizowaną przez MGM na zlecenie Hulu, możecie oglądać w Polsce na Showmax, gdzie dostępny jest cały 1. sezon, a 26 kwietnia pojawi się pierwszy odcinek drugiego sezonu. Dzień później na HBO Go trafi cała 1. seria.
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
