Czasem sobie myślę, że naukowcy to dość skromni ludzie, którzy podejmują się realizacji niesamowicie fajnych rzeczy… ale taka ich praca, więc nie ma się co ekscytować. Wyobrażam sobie, że wielu z nich ma takie podejście: - Tak, stworzyłem z kolegami największą dotychczasową symulację Wszechświata, bo ktoś musiał to zrobić.
Pracownicy naukowi z Uniwersytetu w Zurychu zasymulowali proces ewolucji Wszechświata z 25 miliardami galaktyk oraz 2 bilionami cząstek będących odpowiednikiem ciemnej materii. Szwajcarski zespół pracował nad kodem (jego nazwa to: PKDGRAV3) do swojego badania przez okres 3 lat, po to żeby móc go wykorzystać w szwajcarskim centrum obliczeniowym Swiss National Computing Center, w którym znajduje się superkomputer o nazwie IBM Piz Daint.
Kod PKDGRAV3 pozwala na pokazanie ewolucji Wszechświata z uwzględnieniem tego co najbardziej interesuje naukowców, czyli ciemnej materii – zmiany w jej rozkładzie, tworzenie się jej nici wraz z grudkami (miejscami jej większej koncentracji określanymi jako „halo”) w których powstały galaktyki zrobione ze zwykłej materii. Symulacja na superkomputerze trwała 80 godzin.
Niestety nikt nie ma komfortu posiadania nadprzyrodzonych, wręcz boskich mocy. Dlatego żaden człowiek nie jest w stanie wylecieć w kosmos i np. cofać czas, przyspieszać jego bieg, a tym samym obserwować procesy, które doprowadziły do takiego a nie innego stanu rzeczy. To i tak niesamowite, że są ludzie, którzy starają się odpowiadać na niezwykle trudne pytania, tylko i wyłącznie za pomocą obliczeń oraz przyrządów do obserwacji.
Z pomocą nadchodzi technologia, która dzisiaj pozwala nam np. na przeprowadzanie zaawansowanych symulacji. To nie jest równoznaczne z posiadaniem kryształowej kuli, która dosłownie pokaże autentyczny przebieg ewolucji Wszechświata… ale sam fakt, że można podać różne parametry, a następnie sprawdzić co się stanie w naprawdę dużej symulacji, to już całkiem spora pomoc.
Przedsięwzięcie Szwajcarów ma zostać wykorzystane w optymalizacji pracy satelity Euclid, której zadaniem będzie umożliwić lepsze zrozumienie ciemnej materii, ciemnej energii oraz ich wpływu na prędkość rozszerzania się Wszechświata. Sonda ma zostać wystrzelona w 2020 roku.
Sam temat symulacji jest dla mnie czymś bardzo ciekawym. Im większa moc obliczeniowa, im więcej danych oraz im bardziej wyrafinowane algorytmy, tym ciekawsze symulacje można przeprowadzać. Lubię myśleć o tych tematach w sposób wykraczający poza standardową, realną sferę… Zastanawiam się, czy gdybyśmy dysponowali nieograniczoną mocą obliczeniową oraz informacjami na temat wszystkiego, tzn. dosłownie na temat wszystkiego co istnieje w danej chwili we Wszechświecie (dwie rzeczy o które może być ciężko…), to czy moglibyśmy uzyskać symulator rzeczywistości. Za pomocą takiego symulatora moglibyśmy np. przewidywać przyszłość.
Oczywiście nie mógłbym sobie odmówić przytoczenia ciekawych poglądów Elona Muska, związanych z wizją świata, który jest po prostu bardzo zaawansowaną symulacją. Co za różnica z czego dokładnie jesteśmy zbudowani, skoro nawet w symulacji możemy istnieć, myśleć i prowadzić życie? Sama myśl o tym, że można zasymulować inteligentne formy życia oraz ich środowisko do życia (wręcz cały Wszechświat) jest czymś bardzo ciekawym. No, przynajmniej moim zdaniem.
Może kiedyś doczekamy się symulacji, która chociaż w niewielkim stopniu zasymuluje… jakąś planetę i występujące na niej życie, które będzie ewoluować itd?
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
