Daft Punk to duet, który w muzyce rozrywkowej osiągnął wiele, powstając na gruncie nieco undergroundowego french house'u (french touch). Formacji udało się wybić za pomocą kawałka Da Funk, udowadniając, że syntetyczne, nieco ciężkawe brzmienia mogą podobać się szerszemu gronu. Wczoraj ogłosili rozstanie - po 28 latach.
Daft Punk poszli wtedy za ciosem i tak powstał wtedy krążek Homework, który zawierał w sobie kolejny hit: "Around the world". Niekoniecznie ambitny tekst (zapętlony tytuł utworu powtarzany w wersji albumowej 144 razy). Za ten singiel, Daft Punk uzyskali nagrodę Grammy w kategorii "Najlepsze nagranie - dance". Bardzo dobrze przyjęto również teledysk, który podobnie jak utwór charakteryzował się bardzo prostą choreografią. Daft Punk nie poprzestali na sukcesach w roku 1997 i w nowym millenium zaatakowali krążkiem Discovery, do którego nagrano film Interstella 5555. One More Time, Harder Better Faster Stronger stały się wtedy niekwestiowanymi hitami albumu, choć inne utwory również trzymały poziom. Okazało się wtedy, że Daft Punk potrafią robić również elektroballady (Something About Us).
Krążek Human After All był czymś w rodzaju manifestu robotów - jednak album ten przyjęto już nieco chłodniej. Hitowym kawałkiem okazał się Technologic, całkiem niezłe były Human After All oraz Robot Rock. Przełomem był natomiast album Random Access Memories, w którym Daft Punk poszli już nieco bardziej w nostalgię i zaprezentowali takie utwory (we współpracy z innymi artystami) jak Get Lucky, mocno tłuczony w radiu. Daft Punk angażowali się również w projekty soundtracków do filmów - TRON: Dziedzictwo to zdecydowanie coś, co warto przesłuchać (i obejrzeć).
Styl Daft Punk trudno określić jednym słowem. French house i french touch to z pewnością gatunki, które ukształtowały duet. Niemniej, eksperymenty artystów często udowadniały, że są w stanie tworzyć bardziej rozległe pod kątem stylistyki utwory. Pod tym względem najciekawszy był krążek Random Access Memories, który odszedł od typowego dla Daft Punk brzmienia na rzecz bardziej rozbudowanych produkcji.
Thomas Bangalter, Guy-Manuel de Homem-Christo - paryżanie tworzący Daft Punk ukrywali swoją tożsamość przed mediami osłaniając się pod hełmami robotów, co stało się ich szeroko rozpoznawalnym w kręgach muzycznych zabiegiem. W swoich utworach często sięgali po sample z innych produkcji, które obudowywali w swoje wariacje - do dzisiaj trwają spory co do sampli, które posłużyły do skonstruowania niektórych utworów Daft Punk. Jedne są bowiem oczywiste, inne natomiast już mniej.
Czytaj również:Długowieczność smartfona dziś nie zależy od nas, ale od jego twórców
Daft Punk mieli w swoim dorobku wiele dobrych produkcji - ja podzielę się z Wami moim zdaniem najlepszymi utworami z krótkim objaśnieniem dlaczego (i czy został użyty w nich sample z innego utworu). Styl Daft Punk zmieniał się przez lata i to również postaram się Wam pokazać na przykładzie poniższych propozycji. Zaczynamy od najstarszych do najnowszych.
Ten kawałek przedstawiłem Wam już wyżej. Z nieskomplikowanym tekstem, z nieskomplikowaną linią melodyczną, z ubogim wręcz użyciem instrumentów (zaledwie pięć!). Jednak właśnie ten utwór poniósł ludzi do tańca w klubach i uczynił Daft Punk królami french house'u. Hitowy numer z Homework okazał się być prawdziwą przepustką do świata wielkiej muzyki - Thomas Bangalter oraz Guy-Manuel de Homem-Christo stali się sławni.
Vocoder, sample z Cola Bottle Baby (Edwin Birdsong) i mocno pociągający tekst. Harder, Better, Faster, Stronger to obecnie jeden z bardziej znanych utworów. Wykorzystany sample od Birdsonga stał się mocnym gruntem pod stworzenia dance'owego manifestu dwóch robotów (albo pracowników korporacji). Generalnie coś, co warto znać. Kawałek uzyskał nowe znaczenie w muzycznym filmie Interstella 5555. Coś w rodzaju Around The World, ale jeszcze mocniej, lepiej, szybciej...
To jeden z takich kawałków, w trakcie których fajnie jest przytulić się do ukochanej osoby. Przytulanka, albo pościelówka od Daft Punk? Proszę bardzo: trudno nie popaść w nostalgię przesłuchując akurat ten utwór. Jeżeli miałby to być tekst o "najpiękniejszych", czyli takich subtelnych piosenkach o miłości od Daft Punk, byłby to jeden z liderów. Bo Daft Punk mieli w swojej długiej historii kilka takich "strzałów".
Tutaj też coś w stylu Around The World, ale nieco inaczej. Utwór otwierający płytę Discovery to jeden z takich, które po prostu się lubi, niezależnie od humoru, pogody, samochodu sąsiada za oknem. Pasuje i do domówki i do jazdy samochodem - bardzo uniwersalny i miły w odbiorze. Daft Punk są mistrzami w tworzeniu bardzo ciekawych melodycznie produkcji i One More Time jest po prostu jedną z nich.
Gdy Breakwater tworzyli Release The Beast, nie sądzili pewnie, że po latach ich kawałek zostanie użyty jako sample do Robot Rock. Ten sam zabieg co w Harder, Better, Faster, Stronger, ale już nieco gorzej. Trzeba jednak przyznać, że Daft Punk wprowadzili roboty do dużo cięższych, nieco hardrockowych brzmień, ale z ogromną komponentą elektroniczną. Ponownie vocoder, ponownie Daft Punk na pełnej mocy.
Gdyby ludzie pracujący w korporacjach mieli swój hymn, pewnie byłoby to Technologic. Nie jest to absolutnie pewne, ale Daft Punk zainspirowali się konceptem z Video Games Ronnie'ego H. Jonesa. Skomplikowany, szybki tekst właściwie deklamowany przez zrobotyzowaną lalkę stał się materiałem dla reklamy Alfy Romeo MiTo, co stało się przyczynkiem do riposty przez Audi w materiale promocyjnym Audi A3. Wtedy Niemcy wykorzystali utwór... Harder, Better, Faster, Stronger. Sugestywnie, prawda?
Giorgio Moroder to człowiek, którego nazywa się ojcem muzyki elektronicznej jaką znamy obecnie. Nieoceniony dla tego gatunku człowiek uzyskał w albumie Random Access Memories swój hołd dla jego twórczości, która najpewniej mocno ukształtowała duet Daft Punk. Utwór utrzymany w stylistyce czegoś na wzór wywiadu z następnie linią melodyczną stylizowaną na dokonania wyżej wymienionego muzyka. Naprawdę, wyszło to świetnie.
Odrobinę dziwny, według niektórych nieco niepokojący utwór z przejmującym pianinem w głównej roli i następnie głosem przepuszczonym przez vocoder. Robot śpiewający pod pianino? Czemu nie! Within to kawałek, który potrafi wzbudzić wspomnienia o niedostępnej, niespełnionej miłości, przenieść w świat wspomnień (nie zawsze przyjemnych) oraz wzbudzić bliżej nieokreśloną tęsknotę. Im dłużej się słucha tego utworu, tym bardziej się go lubi.
Utwór, który stał się niekwestionowanym hitem całego albumu Random Access Memories. Tłuczony w radiu, przez pewien rozbrzmiewał dosłownie wszędzie. Pharell Williams i Nile Rodgers, którzy współpracowali z Daft Punk przy tym kawałku odwalili kawał świetnej roboty. Daft Punk po raz kolejny udowodnili, że są w stanie tworzyć takie piosenki, które dobrze przyjmą się dosłownie wszędzie. Ale to już nie ta sama stylistyka, co wcześniej.
Uznawany za jeden z najlepszych na całym soundtrackowym albumie TRON: Dziedzictwo. Bardzo nostalgiczny, ale jednak typowy dla stylistyki stworzonej akurat dla tego filmu. Poruszający, pobudzający do działania, może odrobinę dziwny według niektórych, ale zdecydowanie taki, dla którego warto przesłuchać cały album. Soundtracki rzadko miewają wszystkie dobre utwory, więc Daft Punk możemy wybaczyć niektóre utwory na krążku.
Utwór otwierający film, jego motyw to jednocześnie zdecydowanie najlepszy kawałek. Porywający, odrobinę dance'owy, jednak mocno pasujący do całości. Zainspirowany wydającymi różne dźwięki automatami do gier ustanowił motyw, którzy wielbiciele TRON: Dziedzictwo pamiętają nawet tuż po nagłym przebudzeniu z głębokiego snu. Coś, co wpada w ucho.
Thomas i Guy-Manuel osiągnęli mnóstwo wychodząc z francuskiej muzyki tanecznej w szerokie wody. To coś, co nie udaje się każdemu, bo i sam gatunek jest odrobinę specyficzny, co nie oznacza że jest słaby. Duet stworzył własny, niepowtarzalny styl, który mocno ewoluował przez 28 lat istnienia formacji. Będziemy tęsknić za roztańczonymi, nieco nostalgicznymi robotami. Żegnajcie, Daft Punk. Logout, system shutdown.
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
