Internetowe pożegnanie z pracodawcą

Po co pracujemy? Gdybym przeprowadził wśród ludzi sondę na ten temat, zapewne najwyżej punktowaną odpowiedzią byłaby: "żeby mieć pieniądze". Nic w tym dziwnego - jest to nasza podstawowa motywacja, by wstawać wcześnie rano, przejść przez zakładową bramę, czy też oszklone drzwi w biurowcu. Niektórzy pracują również dla przyjemności, rozwijania swoich pasji. Mało kto chyba pracuje z nudów, prawda? Zatrudnienie to nie tylko cykliczne akty odbijania zakładowych kart, regulaminowe osiem godzin i samo wykonywanie pracy. To także kontakty z osobą, która nam możliwość zarobkowania dała.

Przeklęty Internet

Dobry znajomy rodziny ma średnią firmę, w której zainteresowani mogą znaleźć oferty pracy za granicą, głównie w branży spożywczej. Jest jakby "pośrednikiem", wynajmuje swoich pracowników w dużych zakładach, przy okazji dba o ich zakwaterowanie oraz wyżywienie. Utrzymuje kontakty z firmami zagranicznymi, by dać możliwość dorobienia sobie nieco więcej - w Polsce kokosów przecież się nie zbija. Zwłaszcza przy prostych pracach fizycznych typu: "tu sprzątnij, to przerzuć tutaj, tu zrób tak". Ci, którzy nie znajdują szczęścia w kraju, próbują na zachodzie.

Rozmawia ze mną i tatą. Skarży się na rotację wśród pracowników. Pracują na krótkich umowach, często po pierwszej wypłacie "uciekają" i trzeba szukać nowych osób do jednego zakładu. Nierzadko trzeba przenosić starszych stażem tam, gdzie występują braki. Gdyby tylko o to chodziło - według niego byłoby dobrze. Mimo braku skarg, dbania o odpowiednie warunki noclegu, dobrego kontaktu z wewnątrzfirmowymi "brygadzistami" oraz terminowych wypłat w Internecie uprawiany jest swoisty festiwal "gorzkich żali". Że kradnie, że oszukuje na wypłatach, że ta nowa "beemka" to pewnie za to, co ludziom wydarł. Mówi, że negocjuje wyższe ceny z zakładami, bo pracownik z reguły jest wybredny. Naturalnie, pójdzie tam, gdzie więcej płacą.

Czytaj dalej poniżej

Jak tak dalej pójdzie, to szybko przestaniemy wrzucać zdjęcia do Internetu Maciej Sikorski

Gdybym był dealerem, to nie byłbym zadowolony z podwyżek na OtoMoto Jakub Szczęsny

W Internecie puszczają hamulce

Pracując w mediach codziennie mam styczność z tym, jak wygląda komunikacja przypadkowych "dusz" w Internecie. Celowo mówię "dusze", bo w zdecydowanej mniejszości są ludzie, którzy pod komentarzami podpisują się z imienia i nazwiska. Nie muszę chyba nikomu udowadniać tego, że taki człowiek z reguły jest mniej skory do napisania wulgarnego, nienawistnego komentarza, niż osoba, która nie podpisze się wcale. I o ile "anonimowość" działa głównie na korzyść komentującego, tak nie ma to znaczenia dla adresata takiego wykwitu. Czy napisze to anonim, czy też nie - boli tak samo. Wiem po sobie - jeszcze trochę brakuje mi do perka stalowe pośladki.

Dużo gorzej mają pracodawcy właśnie, bowiem wcale nie tak mało osób jeszcze przed złożeniem papierów czyta komentarze w Internecie. Na co trafia? Absolutne pomieszanie z poplątaniem, doprawione suto dziegciem, gdzieniegdzie oblane miodem. Z moich obserwacji wynika, że najwięcej nieprzychylnych komentarzy jest tam, gdzie zaciągają się mniej wykwalifikowane osoby. Tam również najwięcej jest skarg na szacunek do pracownika, skromne wypłaty i atmosferę w pracy. Zaraz podniosą się głosy, że przecież to powszechne - ludzie niewykształceni są najczęściej "gnojeni" przez pracodawców, krojeni na wypłatach i straszeni. Szacunek do pracownika to temat na inny artykuł, zapewne niepasujący absolutnie do Antyweba. Mogę jednak rzec ze swoich poprzednich doświadczeń w tej kwestii - lichutko z tym w naszym kraju. Szczególnie w miejscach, gdzie pracuje właśnie mniej wykwalifikowana kadra.

Problem istnieje, ale w mniejszym już nieco nasileniu w firmach, gdzie pracują ludzie po dobrych studiach, rzeczywiście coś potrafiący. Satysfakcja z pracy jest - bo i robi się coś, co odpowiada naszym umiejętnościom za w większości wyższe wynagrodzenie. Często z tego powodu też przymyka się oko na słabą atmosferę wśród pracowników, czy też "widzimisię" szefostwa. Problem również istnieje w zamkniętych środowiskach, branżach, ale ma charakter ukryty. Jakiekolwiek narażenie się na niełaskę w branży zaowocować może późniejszymi problemami ze znalezieniem odpowiedniego miejsca do zagrzania, stąd też ludzie albo kryją się ze swoimi przemyśleniami, albo komentują takie sprawy po cichu, w zaufanym gronie. Rzadko w Internecie, gdzie w wypadku zamkniętych społeczności łatwo idzie rozpoznać, kto jest autorem danego wpisu.

Ach, ta wolność słowa

Nic nie mam do tego prawa - absolutnie. Jednak problemem jest to, gdy dana nam wolność staje się również narzędziem do wojowania. Najgłupsze, najbardziej nienawistne i ogólnie słabe wypowiedzi można podciągnąć pod "wolność". Ktoś zaraz powiem, że równie swobodnie możemy mówić o innych tematach, również o miejscach zatrudnienia, właścicielach firm, itp. Nierzadko jednak są to mające mało wspólnego z prawdą wpisy - niby pracodawca wyrzucił, bo człowiek upominał się o zaległą wypłatę. Nie do końca tak było - w miejscu noclegu, gdzie odpoczywali pracownicy obowiązywał absolutny zakaz picia alkoholu. Tymczasem właściciel motelu uskarżał się na notoryczne libacje w jednym z pokoi. Nie chcę jedynie bronić pracodawców - oni również wiele mają za uszami. Ale... jak w takim gąszczu szukać wiarygodnych wypowiedzi?

Grafika: 1, 2, 3