Księżyc jest inny niż myśleliśmy. Aktywny był jeszcze chwilę temu

Przez lata Księżyc uchodził za martwe i niezmienne ciało niebieskie, jednak najnowsze badania wskazują, że może on być bardziej dynamiczny, niż dotychczas sądzono. Naukowcy odkryli, że na niewidocznej z Ziemi stronie naszego naturalnego satelity występują formacje geologiczne, które mogły powstać stosunkowo niedawno, w skali czasu Księżyca. Najmłodsze struktury mogą liczyć zaledwie 14 milionów lat.

Księżyc był aktywny jeszcze niedawno?

Badania przeprowadzone przez naukowców z University of Maryland ujawniły istnienie 266 niewielkich grzbietów na niewidocznej stronie Księżyca, które wcześniej nie były udokumentowane. Te struktury geologiczne, znane jako „małe grzbiety mórz”, powstały prawdopodobnie w ciągu ostatnich 200 milionów lat, a niektóre z nich przecięły kratery uderzeniowe powstałe zaledwie 14 milionów lat temu. To sugeruje, że Księżyc mógł być aktywny tektonicznie znacznie później, niż dotychczas sądzono.

Badania przeprowadzone przez naukowców z University of Maryland wykazały obecność 266 niewielkich grzbietów na powierzchni Księżyca, których wcześniej nie dokumentowano. Formacje te skupiają się wokół ciemnych obszarów powstałych na skutek dawnych erupcji lawy. W rzeczywistości są to rozległe równiny zbudowane z bazaltu wulkanicznego, powstałe w wyniku uderzeń asteroid, które wywołały topienie się skał i wylewy lawy. Niewidoczna strona Księżyca, która jest bardziej pokryta kraterami niż widoczna z Ziemi strona, mogła ochłodzić się szybciej, ale nowe dane sugerują, że procesy geologiczne trwały tam dłużej.

Geolog Jaclyn Clark z University of Maryland podkreśla, że niektóre z tych formacji mogły powstać w ostatnich 160 milionach lat, a niektóre z nich przecięły istniejące kratery uderzeniowe. Oznacza to, że procesy geologiczne mogły zachodzić stosunkowo niedawno i być kontynuowane aż do dziś.

Czytaj dalej poniżej

Asteroida zmierza w kierunku Ziemi. Wyliczono szansę kolizji Patryk Łobaza

Sławosz Uznański-Wiśniewski leci w kosmos. Oto szczegóły misji Tomasz Szwast

Grafika: The Planetary Science Journal