Doskonale rozumiem, że część graczy gardzi odświeżonymi wersjami i nie podoba im się to, że na Nintendo Switch ląduję porty gier z Wii U. Ale jeśli powraca świetna produkcja, w dodatku z naprawdę udanym portem to - podobnie jak przy ostatnim Mario Kart - warto w nią zainwestować. Nawet jeśli macie oryginał.
Fabuła w Donkey Kong Country: Tropical Freeze jest tak nieistotna, że szkoda w ogóle o niej pisać. Dla gracza ważne jest tylko jedno - musi zaliczyć kolejne poziomy, zwiedzając miejscówki przygotowane przez twórców. A te potrafią być wykręcone - projekty poziomów to często małe arcydzieła, w dodatku z tak dobrze przemyślanymi i rozłożonymi przeszkadajkami, że trudno tu o nudę. Zarówno jeśli chodzi o przeżycie, dojście do końca, jak i aspekt wizualny. Tu cały czas coś się dzieje - jak nie na pierwszym, to na drugim planie. Co więcej, nawet jeśli któraś z miejscówek mogłaby się znudzić, to kolejne jej fragmenty urozmaicono na przykład inną porą dnia lub zjawiskiem atmosferycznym, który mocno zmienia odbiór lokacji.
Jeśli szukacie wyzwania, to bardzo dobrze trafiliście. Kilka pierwszych etapów można potraktować jak samouczek. To dobry moment na opanowanie ruchów bohatera i zaznajomienie się z jego towarzyszami, którzy dołączają po rozbiciu specjalnych beczek. Są oni bardzo istotni, ulepszają bowiem mobilność Donkey Konga, co docenicie dopiero gdy zabraknie ich w którymś z trudniejszych fragmentów planszy. Jakby tego było mało, pojawiają się poziomy, gdzie pojeździcie na jednorożcu lub w wagoniku mknącym po fikuśnie rozłożonych torach. A potem ciach, bach - beczka wystrzeli Was kilka razy, przenosząc w inną część lokacji. To fragmenty, w których bardziej niż cokolwiek innego liczy się zręczne oko i dobry refleks. Nie trzeba oczywiście uczyć się na pamięć z którego konkretnie fragmentu platformy skakać, jednak chwila nieuwagi oznacza, że bohater spadnie w przepaść i zmniejszy liczbę czerwonych baloników symbolizujących pozostałe życia.
A czyhają na nie nie tylko przepaście, ale również pułapki i przeciwnicy. Podstawowy system walki jest prosty i polega na wskakiwaniu adwersarzom na głowę - nie zawsze jednak zdaje egzamin. Czasem trzeba się przez takiego jegomościa przeturlać, innym razem najlepiej ominąć go bez walki. Można też sporadycznie rzucić beczką i jeśli tylko taką zobaczycie, nie marnujcie okazji. Czasem trzeba działać mechanicznie, bo czasu do namysłu nie ma zbyt wiele, szczególnie kiedy pod nogami zapadają się platformy lub jaskinia, w której akurat jesteście postanawia się zawalić.
Wymaksowanie tej produkcji jest chyba poza moimi możliwościami, choć nie ukrywam że będę próbował. Producenci umieścili tu sporo rzeczy do odnalezienia, są też próby czasowe. Pokuszono się ponadto o lokalny tryb wieloosobowy, który nie dość, że idealnie sprawdzi się w podróży (można grać na dwóch joyconach), to świetnie nadaje się na wspólną zabawę z dzieckiem. Drugi gracz przejmuje wtedy kontrolę nad pomagierem, co może nie jest banalnie proste, ale na pewno satysfakcjonujące kiedy zagracie z latoroślą.
...przygotowano tryb Funky. Wcielamy się wtedy w postać wyluzowanego Funky Konga. Ma on o jedno serduszko życia więcej, potrafi też wykonać podwójny skok, z którego powoli opada. Do tego może zgarnąć 5 zamiast 3 przedmiotów na danej planszy oraz wyjść bez szwanku ze spotkania z kolcami. Nie udusi się też pod wodą. Jest zdecydodowanie łatwiej, choć nie znaczy to, że przejdziecie każdy poziom z palcem w nosie. Tryb ten idealnie nadaje się jednak dla dzieciaków, które nie radzą sobie z normalnie z wysokim poziomem trudności gry - testowałem, zdało egzamin.
Z jednej strony to odgrzewany kotlet, który zaserwowano 4 lata temu. Z drugiej - gra trafiła na Wii U, co niestety ograniczyło jej zasięg. A szkoda, bo to świetna platformówka, która przez cztery lata w ogóle się nie zestarzała. Port jako port jest bardzo dobry, nic tu nie przycina, wszystko wygląda świetnie zarówno na małym ekranie w trybie przenośnym, jak i na telewizorze. To wymagająca platformówka, która spędzi Wam sen z powiek jeśli postanowicie ją wymaksować. Ale i dla osób, które będą po prostu chciały ten tytuł skończyć, wielokrotnie stanie się dużym wyzwaniem - to nie Super Mario Odyssey, które przechodzi się z uśmiechem na ustach, wielokrotnie na moim czole pojawiał się pot i niejeden raz miałem ochotę cisnąć konsolą o ścianę (na szczęście jestem z tych, którzy podczas zabawy nie niszczą sprzętu). Jest szybko, kolorowo, emocjonująco i z tym specyficznym feelingiem, którego nie da się podrobić. Zapytacie czy Switch nadaje się dla tej produkcji, a ja odpowiem że wręcz idealnie. Nie wymusza grania na telewizorze, pozwala zabrać bohatera w podróż, zagrać na wakacjach wygrzewając się na przykład nad basenem. Dla mnie to wartość dodana i jestem pewien, że w najbliższe wakacje będzie jedną z produkcji, które zabiorę ze sobą. I jestem pewien, że sprawdzi się tam świetnie, podobnie jak kiedyś bardzo udany Donkey Kong Country Returns 3D, w którego zagrywałem się na Nintendo 3DS.
Donkey Kong Country: Tropical Freeze to jedna z najlepszych gier na przenośną konsolę Nintendo i druga najlepsza platformówka na Switcha. Jeśli więc planujecie coś kupić, niech będzie to przygoda zręcznej małpy - nie pożałujecie.
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
