Przestępcy są bezkarni, dopóki są całkowicie anonimowi. W dobie powszechnego dostępu do Sieci oraz niesamowicie rozwiniętych technologii niemalże nikt nie jest w pełni anonimowy. Do prywatności w Internecie podchodzę zapewne w możliwie najbardziej zdrowy sposób - skoro korzystam z takich usług, jak...
Przestępcy są bezkarni, dopóki są całkowicie anonimowi. W dobie powszechnego dostępu do Sieci oraz niesamowicie rozwiniętych technologii niemalże nikt nie jest w pełni anonimowy. Do prywatności w Internecie podchodzę zapewne w możliwie najbardziej zdrowy sposób - skoro korzystam z takich usług, jak Facebook - płacę informacjami o sobie. Nie lubię jednak żyć z myślą, że w jakiś sposób jestem inwigilowany - zapewne tak się dzieje, a nie mam o tym zielonego pojęcia. Nie mam jednak nic do ukrycia - płacę podatki, nie kradnę, nie rozrabiam. Grzeczny ze mnie człowiek w sumie.
A co z przestępcami? Z reguły jestem ostrożny i nawet jak idę ulicą, to: portfel i telefon trzymam w miejscach, gdzie złodziej będzie musiał się nagimnastykować, by cokolwiek wyciągnąć mi z kieszeni. Swoich rzeczy pilnuję i potrafię po stokroć sprawdzać kieszenie systemem: "mam telefon, mam portfel, mam to i tamto". Paranoik ze mnie, może jeszcze dlatego nikt mi nic nie ukradł.
W dużych skupiskach ludzi nietrudno jednak o takie incydenty - tłum skutecznie maskuje przestępców czyhających na nasze urządzenia. Stąd też brytyjska policja zdecydowała się użyć technologii rozpoznawania twarzy do identyfikowania i łapania kieszonkowców podczas festiwalu muzycznego "Download".
W USA FBI już korzysta z takich technologii - na podstawie zapisów z miejskich monitoringów możliwe jest odnalezienie poszukiwanych przestępców. Oni muszą jakoś się poruszać po kraju - mimo tego, że oczywiście unikają wymiaru sprawiedliwości, trudno jest siedzieć w jednym miejscu. Przestępca musi się przemieszczać, by nie zostać złapanym - na jego tropie przecież cały czas są stróżowie prawa.
Problem z użyciem technologii rozpoznawania twarzy w Wielkiej Brytanii jest jednak nieco inny - o jej wykorzystaniu nie wiedzieli uczestnicy wydarzenia. Czy to dobre rozwiązanie? Z punktu widzenia służb tak, bowiem przestępcy również nie mieli informacji o tym, że mogą być wykryci dzięki takim zabiegom. A co z resztą, która sobie tego nie życzy?
I choć jednostka policji z Leicester zarzeka się, iż wszelkie dane, które nie posłużyły do zidentyfikowania przestępców zostały potem zniszczone, niektórzy nie są tego do końca pewni. Zgromadzono dane bez wiedzy uczestników wydarzenia - to obrońcom prywatności może dać wiele powodów do rozmyślania. Czy taka inwigilacja jest zasadna? Czy służby nie przesadzają? Ile znaczymy jako ludzie dla instytucji strzegących prawa?
Rozmawiając przy piwie ze znajomymi o słabnącym znaczeniu prywatności gdziekolwiek, powszechnym odkrywaniu kart w mediach społecznościowych i nadużyciach stwierdziłem, że te kwestie generalnie mało ludzi obchodzą. Jeżeli ktoś ma jakieś wątpliwości, to głównie są to osoby interesujące się tematyką IT. Reszta albo nie ma o tym zielonego pojęcia, albo sprawę zwyczajnie "olewa". Z jednej strony to przerażające, a z drugiej natomiast - normalne. Uważam, że jeżeli takie przedsięwzięcia mają na celu zapewnić bezpieczeństwo mnie, albo mojej rodzinie - proszę bardzo. Bylebyście nie słuchali, czy śpiewam pod prysznicem, sprawdzali co ile dni się golę, czy nie zaglądali mi do sypialni (na wszelki wypadek - chrapię). Jestem absolutnie za identyfikowaniem przestępców - podczas, gdy ludzie uczciwie pracują i zarabiają na siebie, oni mają w nosie prawo i czyjąś własność. Sięgają po to jak po swoje. Sprawa nie jest jednoznaczna. Owszem, takie rozwiązania mają wiele zalet, jednak wkraczamy na bardzo śliskie obszary naszej prywatności - a raczej jej braku.
Grafika: 1, 2, 3
Źródło: Gizmodo
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
