Jednym z kluczowych elementów, które mogą nam ułatwić stworzenie na Księżycu stałych załogowych baz, jest odnalezienie zasobów wody. Z racji warunków panujących na Srebrnym Globie, nasze poszukiwania ograniczamy do wiecznie zacienionych miejsc z rejonów podbiegunowych.
Powiedzieć, że terminarz programu Artemis jest realizowany zgodnie z planem byłoby sporym nadużyciem, niemniej liczba misji z nim związanych stale rośnie. Jedną z ciekawszych będzie misja łazika VIPER (Volatiles Investigating Polar Exploration Rover), który będzie miał za zadanie poszukać wody w jednym z księżycowych kraterów.
NASA rozpatrywała kilka miejsc w okolicach bieguna południowego i ostatecznie wybrała na miejsce lądowania górzysty obszar na zachód od krateru Nobile. Jest to pewne zaskoczenie, sporo osób spodziewało się, że będzie to słynny krater Shackletona, nota bene „wybrany” przez twórców doskonałego serialu science-fiction „For All Mankind”.
Żeby zapewnić łazikowi maksymalne szanse powodzenia naukowcy musieli wziąć pod uwagę sporo rzeczy. Teren powinien posiadać w niewielkiej odległości przynajmniej kilka miejsc godnych zbadania, a same miejsca powinny być jak najłatwiej dostępne.
Łazik powinien mieć jednocześnie warunki do ładowania baterii przy pomocy baterii słonecznych, które ze względu na pozycję słońca będą umieszczone na bokach pojazdu. Ostatnim warunkiem było położenie umożliwiające łatwą komunikację z Ziemią za pomocą sięci Deep Space Network.
Obszar misji obejmuje teren 93 km2, na którym wytypowano 6 obszarów badawczych. Opracowano też kilka wariantów przejazdu, łazik ma pokonać w trakcie misji od 16 do 24 km. Przewidziano w tym czasie wykonanie minimum trzech odwiertów przy pomocy specjalnej wiertarki udarowej TRIDENT, która może zagłębić się na maksymalnie 100 cm.
Specjalne prowadnice wiertła będą transportować materiał na powierzchnię, gdzie próbki będą mogły być zbadane przez spektrometr NIRVSS.Miejsca do wykonania odwiertów mają być wytypowane dzięki pracy NSS, systemu spektrometrów neutronowych. Na pokładzie łazika jest jeszcze spektrometr mas MSolo, który ma za zadanie wspomaganie NIRVSS w badanie zwiercin pod kątem obecności lodu wodnego oraz innych substancji lotnych.
VIPER jest pojazdem trochę mniejszym od Melexa, ma 1,5 m szerokości i długości oraz 2,5 m wysokości i waży 430 kg. Najciekawszym elementem tego pojazdu jest jego układ jezdny, z aktywnym zawieszeniem i niezależnym sterowaniem każdego z kół. Dzięki temu łazik będzie mógł jeździć bokiem (tryb kraba).
Opracowano też specjalny model poruszania na wypadek zakopania się w głębszej warstwie miękkiego regolitu. Łazik może unosić delikatnie koła i przy pomocy ruchów przypominających pływanie ma mieć znacznie większe szanse na wykaraskanie się z takiej pułapki. Maksymalna prędkość łazika to 0,8 km/h.
Na jego wyposażeniu są też specjalne reflektory, mające oświetlać wnętrza badanych kraterów. Łazik będzie miał za zadanie dokładnie zmapować badane tereny. W przeciwieństwie do łazików marsjańskich znacznie łatwiejszy będzie bezpośredni nadzór nad jego pracą.
Start misji przewidziany jest na końcówkę 2023 r. Łazik zostanie dostarczony na Księżyc przy pomocy rakiety Falcon Heavy od SpaceX. Czas trwania prac badawczych określono na 100 dni.
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
