Rozmawiamy z inżynierem pracującym ww Netflix, odpowiedzialnym za tworzenie systemu pozwalającego na dodawanie nowych filmów do katalogu, z uwzględnieniem wyzwań jakie niesie spełnienie różnych wymagań, dla różnych wersji językowych i różnych urządzeń.
Stephen Rivas Jr opowiada o zaskakującej liczbie wyzwań i trudności, jakie niesie dodawanie filmów do katalogu, na rynku globalnym. Gdy każda pozycja zawiera napisy, lektorów, grafiki i dziesiątki innych parametrów dla każdego z krajów i wielu urządzeń, na których dostępny jest Netflix.
Zacząłem w 2014 roku, pierwotnie rozmawiałem z zespołem Acquisition UI, który pomaga z rejestracją nowych użytkowników, ale po kilku rozmowach znalazłem się w zespole Digital Supply Chain. Naprawdę cieszy mnie złożoność związana ze zbieraniem i dostarczaniem treści dla rosnącego katalogu filmów. Od kiedy rozwijamy się na rynku globalnym, sprawia mi przyjemność poznawanie nowych rzeczy dotyczących branży, w różnych krajach, ponieważ mają różne reguły, wymagania i preferencje dotyczące rozrywki. Ostatnio pracowałem nad aplikacją pomagającą zarządzać ocenami i dowiedziałem się wiele na temat krajów, które wypełniają tylko jedno pole z dnami dla danego filmu.
Ha ha, o wiele więcej czynników jest brane pod uwagę, niż pierwotnie zakładałem, gdy zaczynałem pracę. Nie wiem dlaczego, ale z początku zdawało mi się, że „wystarczy wgrać obraz JPG, oraz plik MP4, dodać jakiś tekst i gotowe, film jest dostępny do obejrzenia w serwisie”. W pierwszym tygodniu pracy dowiedziałem się o 20 – 30 (obecnie mamy około 100) różnych aplikacjach i serwisach, które zbierają i przetrzymują i dystrybuują dane dotyczące katalogu. Wszystko poczynając od ocen, kontraktów, przez metadane takie jak tytuł, obsada i reżyser, zasoby wideo, ścieżka dźwiękowa i napisy w innych językach, grafika, streszczenia – i więcej – zostają rozpowszechniane na różne sposoby, dla różnych krajów, języków i urządzeń które wspieramy.
Na infoShare będę mówił szerzej o Content Platform Engineering i o naszej roli w serwisie jakim jest Netlfix, podzielę się kilkoma ekscytującymi rzeczami, których się nauczyliśmy i problemami jakie musieliśmy rozwiązać podczas globalnego rozwoju. Nasze wewnętrzne UI przenosimy na technologię node.js i React w celu łatwiejszego rozwijania narzędzi, które ułatwiają użytkownikom tworzenie i utrzymywanie wszelkich elementów, które wchodzą w skład katalogowania treści na dużą skalę.
Sądzę, że kiedy zaczynasz, jest naprawdę istotne, aby się nauczyć grać w drużynie i dostarczać rzeczy wspólnie. Kiedy podejmujesz większe projekty i większe wyzwania, możliwość współpracowania z innymi jest nieoceniona – a to przy okazji zwykle oznacza, że inni będą z przyjemnością współpracować z Tobą i będą chcieli, abyś był zaangażowany w więcej rzeczy. Kiedy zaczynałem, byłem od początku skoncentrowany na zbudowaniu wielkiego, przełomowego projektu, zdałem sobie jednak sprawę, że bardziej istotni byli ludzie, z którymi budowałem te projekty.
Jestem naprawdę ciekawy jak to się rozwinie – teraz, gdy już wiem ile wysiłku kosztuje stworzenie bardziej wszechstronnego katalogu dla cyfrowych treści czuję, że jest jeszcze wiele do zrobienia w tym temacie. Słyszałem od znajomych o zastosowaniach edukacyjnych. Wyobraź sobie zabieranie dzieci w miejsca o których chcemy je nauczyć w zamian przenoszenia ich tam za pomocą książki? To może być bardzo ekscytujące. Jest wiele rzeczy, w których te nowe technologie mogą sporo zmienić i otworzyć nowe możliwości dla branży.
Czasami złożoność „wszystkiego co konieczne, aby film mógł zostać wyświetlony” może wynikać po prostu z dostępności w różnych krajach, albo kiedy jest oglądany na różnych urządzeniach. Żaden pojedynczy użytkownik może nie widzieć wszystkich tych rzeczy na raz, ale większość z tych elementów służy wzbogaceniu oglądania i odkrywania dla wielu różnych typów widzów, ich lokalizacji oraz preferencji. Katalog ma wiele aspektów dla danego tytułu, ale używamy ich różnie dla różnych scenariuszy. Grafika to jeden z tych elementów, który występuje w wielu odmianach ( np. dla dużych i małych urządzeń, dla różnych układów strony, z elementami w różnych językach). Nie zobaczysz ich wszystkich na raz – ale użytkownik w Hiszpani, korzystający z iPhone’a najprawdopodobniej zobaczy inną grafikę, niż użytkownik w Japonii, na dużym telewizorze.
Ocenę użytkowników właśnie zmieniliśmy z systemu 5 gwiazdkowego, na prostsze „Podoba mi się” oraz „To nie dla mnie”. Jest sporo skomplikowanych rzeczy, które wiążą się z ta funkcją. Mamy procent dopasowania, który wskazuje jak bardzo naszym zdaniem spodoba ci się dany tytuł. Jednocześnie użytkownicy mogą pokazać co im się nie podoba. Todd Yellin ma wideo na temat personalizacji i elementów z nią związanych, powinieneś je zobaczyć.
My też musimy się trochę skalować i adaptować, ale w inny sposób, niż ta część serwisu, która jest widoczna dla użytkowników. Dla przykładu, aby wspierać wiele różnych języków, zbieramy napisy, lektorów i inne zasoby związane z tymi językami. W trakcie naszej ekspansji globalnej oznaczało to sporo pracy zarówno dla naszego zespołu, jak i partnerów, którzy korzystają z naszych wewnętrznych narzędzi. Poza tym, ponieważ wiele z naszych treści pochodzi od nas samych, kiedy pojawia się pomysł z drugiego końca linii produkcyjnej, aby pokazać użytkownikom nowy rodzaj grafiki albo inne metadane, musimy szybko znaleźć sposób na zbieranie tych danych, przechowywanie ich, oraz posłać je dalej, aby przetestować rozwiązania i spróbować nowych rzeczy. To mogą być dla nas bardzo duże projekty, jak i bardzo małe, jak na przykład funkcja pobierania – która z naszego punktu widzenia oznaczała możliwość dodania nowej flagi „do pobrania”, którą przetrzymujemy i przesyłamy do innych systemów.
Jest bardzo dużo szkoleń, które są w tym celu potrzebne – nasze zespoły robią tutaj świetną robotę. Pomagają nam ostatnio coraz bardziej i bardziej w zdefiniowaniu optymalnego workflow i elementów UI. Mam kilka zrzutów ekranu, którymi dzielę się w trakcie moich wystąpień. Interfejs przesyłania wygląda zwykle dość skomplikowanie, choć przypominają zazwyczaj układ tabeli jak w Excelu, który umożliwia użytkownikom znajdywanie, flirtowanie, udostępnianie i operowanie na jak największej liczbie komórek. Jeden z naszych projektów zawiera wiersze z ponad 50 różnymi typami obrazów dla każdego tytułu, a interakcje które można wykonać dla każdego z wierszy, aby przypisać grafikę do różnych wersji językowych, krajów, a także wykonać akcję wyślij/pobierz/publikuj/skasuj dla każdego z obrazów.
Jesteśmy coraz lepsi w kwestii infrastruktury – co oznacza głównie, że jeśli zrobimy coś dla jednego języka, w jednym kraju, będzie to funkcjonować identycznie dla pozostałych. W tym rozumieniu dodanie nowego regionu skupia się głównie na zebraniu, przesłaniu i przetworzeniu zasobów, ale może to również oznaczać nowe rodzaje danych, albo rzeczy, które są specyficzne dla danego regionu lub demografii. Jakiś czas temu, gdy zaczęliśmy działać w Japonii nie tylko musieliśmy pozyskać więcej zasobów, jak choćby napisów, ale także uchwycić dodatkowe metadane do pokazania w interfejsie klienta. Jak powiedziałeś, nie każdy film jest wszędzie dostępny i mój zespół zarządza aplikacją nazywaną Gatekeeper, która określa co jest wymagane dla danego tytułu aby był dostępny w danym kraju, bazując głównie na zestawach zasad, mających na celu upewnienie się, że wszyscy mają najlepsze możliwe doświadczenie z treścią.
Moim zdaniem jest bardzo istotny, dlatego pracujemy intensywnie nad jego poprawą przez ostatnie lata. Początkowo potrzebowaliśmy wyłącznie interfejsu, który pozwalał ukończyć proste rzeczy, a teraz pracujemy z użytkownikami, aby znaleźć coraz bardziej efektywne sposoby działania. W jednym z projektów mój zespół zredukował czasy i liczbę kliknięć koniecznych do wprowadzenia ocen dla jednego sezonu z 13 minut i 200 kliknięć, do około 15 sekund i 10 kliknięć. To jest obszar, w którym znaleźliśmy nowy, lepszy format, aby naprawdę pomóc zrobić więcej w krótszym czasie.
Aplikacja webowa, którą mieliśmy wcześniej po prostu nie współpracowała najlepiej z bazową platformą. Ograniczała produktywność. Mieliśmy wiele problemów, czas uruchamiania był bardzo długi, a część kodu powiązanego z interfejsem było jedynie dodatkiem, nie rozwiązującym podstawowych kwestii związanych z produktywnością. Zespół zajmujący się UI zauważył gwałtowne przyspieszenie po przesiadce na node.js i zdecydowaliśmy wypróbować go na kilku innych projektach – początki były trudne, ale obecnie jest nam dużo łatwiej na tym poziomie. React wyszedł mniej więcej w tym samym czasie i odkąd node pozwolił nam wykorzystać bardziej nowoczesne narzędzia, zaczęliśmy eksperymentować z nim również. To co zobaczyliśmy na początku bardzo nam się spodobało. Szerzej opowiem o tym podczas mojego wystąpienia.
Wiele krajów ma wspólne dane dla filmów, ale są tez różnice. Wspominałem wcześniej, że niektóre kraje dodają ostrzeżenia wiekowe, a jakiś czas temu dodaliśmy metadane związane z prawami autorskimi, które, o ile się nie mylę, są wykorzystywane tylko w jednym czy dwóch krajach. Od czasu do czasu trafiamy na takie rzeczy, dlatego ważne jest aby nasz serwis był elastyczny i umożliwiał skonfigurowanie takich rzeczy dla każdego kraju osobno, bez konieczności tworzenia nowego rozwiązania tylko dla tego jednego kraju.
Dziękuję za rozmowę
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
