Fotograficzne aparaty analogowe to rzecz, która dla wielu jest już reliktem przeszłości. "Na co to komu w dobie smartfonów i tak doskonałych rozwiązań w świecie fotografii cyfrowej" -- pyta wielu, którzy ostatni raz z takiego sprzętu korzystali co najmniej kilkanaście lat temu. Moja odpowiedź może być nieobiektywna, ale brzmi... DLA FRAJDY!
Można sobie na drogim aparacie i jeszcze droższym obiektywie założyć filtr Glimmerglass. Można dodać ziarna i symulacje w postprodukcji. To jednak, w mojej opinii, ani trochę nie zbliży się do magii fotografii analogowej. Ta bowiem niesie za sobą znacznie więcej niż ziarno i kolory. Dla mnie to pewien rodzaj "ekscytacji" i powrotu do uwiecznionych chwil w momencie, gdy skończy się klisza i... w końcu trafi do wywołania.
Odkryłem to kilka lat temu, kiedy pierwszy raz na wycieczkę zabrałem ze sobą aparat-jednorazówkę. Mimo zrobienia kilkuset zdjęć smartfonami i pełnoklatkowymi aparatami, całą grupą stwierdziliśmy że najważniejszymi dla nas portretami są te z kosztującej kilkadziesiąt złotych analogowej jednorazówki.
Jako że fotografia analogowa w dzisiejszych czasach jest droga (drogie są klisze, drogie są usługi fotograficzne, a same aparaty potrafią być KOSZMARNIE drogie), nie chciałem w to wsiąkać za głęboko. Nie chciałem kolejnego systemu obiektywów i niekończących się wydatków. Przerobiłem trzy aparaty typu wskaż-i-cyknij. Jako że były to dość leciwe konstrukcje, dwa z nich trafiły dalej do znajomych. Ja zaś -- chcąc ograniczać wydatki i wiedząc na czym mi zależy -- kupiłem sobie nowy aparat. Nic specjalnego, ale jednak jest on na swój sposób niezwykły: Kodak Ektar H35N.
Aparat na którego zakup się zdecydowałem to Kodak Ektar H35N. Mały. Lekki. Z wbudowanym flashem i gwiazdkowym filtrem. Ale jest on na tyle prosty, że nawet przewijanie kliszy odbywa się w 100% ręcznie. Idealny w swojej prostocie, a przez to że jest aparatem półklatkowym, rozmiar zdjęć może i jest mniejszy (wciąż spokojnie nadaje się na odbitki 10x15), ale dzięki temu na jednej kliszy zmieścimy dwa razy więcej fotografii. Profit.
O samym urządzeniu może jeszcze napiszę nieco więcej w przyszłości, teraz jednak chciałem powiedzieć DLACZEGO ja (i wielu moich znajomych) na wakacje poza smartfonem i cyfrowymi aparatami, zabieramy także proste analogowe wskaż-i-cyknij.
Na każdy wyjazd czy większe wyjście w gronie znajomych zabieram ze sobą analogowy aparat. I regularnie "cykane" są nim zdjęcia. Zrobienie 72 fotografii często zajmuje kilka dobrych tygodni (warto mieć w pamięci, że tu wszystko kosztuje - nie robi się ich więc tak bezmyślnie, jak ma to miejsce w przypadku fotek z iPhone'a). Ale gdy klisza dobiegnie końca - z radością oddaję ją do ulubionego zakładu fotograficznego i z niecierpliwością czekam na link do skanów.
Zdarza się, że coś tam nie wyjdzie. Zdarza się, że ktoś wbije się w kadr, albo kadr daleki jest od ideału. Coś się rozmaże -- i choćbym miał bliźniacze zdjęcie zrobione aparatem cyfrowym, które jest idealne... to w mojej opinii tym idealnym jest właśnie jego analogowy odpowiednik. Ten nieidealny -- ale z duszą.
Nie będę nikogo przekonywał, że robienie zdjęć analogowych w 2024 to jedyna słuszna ścieżka - bo nie. Ale jeżeli zalegają wam w szufladach aparaty z dawnych lat, to serdecznie polecam zainwestować kilkadziesiąt złotych w kliszę i dać temu szansę. Zobaczycie, że gdy wywołacie te pamiątkowe fotografie: będą one smakować zupełnie inaczej, niż jakiekolwiek cyfrowe zdjęcie które zrobiliście waszym smartfonem, lustrzanką, bezlusterkowcem czy czymkolwiek innym.
Hej, jesteśmy na Google News - Obserwuj to, co ważne w techu
