Ozark – recenzja. Świetny serial od Netflix w stylu Breaking Bad

Któregoś pięknego dnia obiecałem sobie, że będę oglądał wszystkie oryginalne produkcje Netflixa. Gdy powstawało ich zaledwie kilka w ciągu 12 miesięcy, dotrzymanie słowa nie było zbyt trudnym zadaniem. Obecnie przybywa ich od kilku do kilkunastu każdego miesiąca, więc zapoznanie się ze wszystkimi z nich nie jest łatwe. Taka sytuacja doprowadziłaby do tego, że przegapiłbym Ozark – serial, który niedawno pojawił się w ofercie Netflix. Byłoby czego żałować.

Ozark – finanse, narkotyki, spryciarz

Ozark opowiada historię specjalisty od finansów – Martina Byrde – który nieświadomy oszustw swojego wspólnika i innych partnerów stał się niemalże ofiarą kartelu narkotykowego. Postara się wyprostować popełnione przez nich błędy wyjeżdżając do krainy jezior Ozark, gdzie jego zadaniem będzie wypranie pokaźnych zasobów gotówki, by uniknąć wyroku śmierci wiszącego nad całą rodziną. Marty jest dość spokojnym, nieprzygotowanym do fizycznych konfrontacji człowiekiem. Mimo to, nie poddaje się w nawet tak koszmarnej sytuacji, choć oczywiście miewa chwile zwątpienia w powodzenie całego planu.

Porównania Ozark do Breaking Bad są jak najbardziej na miejscu. Na ekranie oglądamy zmagania zwykłego człowieka w niezwykłej sytuacji. Marty okazuje się być niezwykle zaradny, lecz nie zawsze wszystko idzie po jego myśli – w wielu sytuacjach to rodzina, dla której się tak poświęca, dostarcza mu większych kłopotów, niż jego własne poczynania. Trudno z nim nie sympatyzować. Gdy staje w obliczu piętrzących się kłopotów wolimy, by wyszedł na prostą, a być może ugrał jeszcze coś dla siebie. A przecież jest odpowiedzialny za płynność finansową handlarzy narkotyków, które niszczą życia setki tysięcy ludzi.

Powoli nie znaczy nudno

Oprócz fenomenalnej roli Jasona Batemana jako Marty’ego, na ekranie oglądamy także Laurę Linney, którą znamy z Truman Show. Wśród młodszych uwagę zwracają na siebie Skylar Gaertner znany z Daredevila i Sofia Hublitz grający dzieci Martina. Miło było zobaczyć Esaia Moralesa, którego pamiętam z Jericho, gdzie grał majora Becka. W Zark wciela się w jednego z handlarzy, z którym udaje się Marty’emu osiągnąć pewne porozumienie.

Jak przystało na produkcję Netflixa całość oglądamy w rozdzielczości 4K, co pozwala w pełni docenić ujęcia z krainy jezior. Byłem zdziwiony faktem, że nie jest planowane wydanie soundtracku z serialu – muzyka okazuje się być świetnie skomponowana, choć nie jest zbyt skomplikowana. Nadaje jednak scenom odpowiedniej aury tajemniczości i napięcia.

Pierwszy sezon Ozark to mocne 8/10

Ozark nie obniża lotów z odcinka na odcinek. Wręcz przeciwnie, atmosfera budowana jest powoli, ale bardzo skutecznie z każdym epizodem. Przypomina to odrobinę Bloodline – bardzo niedoceniony serial od Netflixa – gdzie również powolnę akcję rekompensują rewelacyjne ujęcia, świetnie napisane postacie i nie do końca przewidywalny przebieg wydarzeń. Jak na razie nie doczekaliśmy się potwierdzenia drugiego sezonu Ozark, ale wydaje się to być jedynie formalnością. Mam tylko nadzieję, że Ozark nie powtórzy nie-sukcesu Bloodline, gdzie kolejne dwie serie przede wszystkim męczą i irytują widza.